[cryout-button-color url=“#“ color=“#47AFFF“]Savoia-Marchetti SM79[/cryout-button-color]
Φωτογραφίες: Αρετή Κομηνού
Photos: Areti Kominou
Schlagwort-Archiv: Savoia-Marchetti – SM79
Air Navigation manual αεροσκαφών B’ Παγκοσμίου πολέμου
Air Navigation manual – Bοηθήματα πλοήγησης αεροσκαφών B’ Παγκοσμίου πολέμου
- Air Navigation manual– Army Air force Training Command. Μπορείτε να ‘κατεβάσετε’ το αρχείο σε μορφή PDF από το Aviation Archaeology Library
- Patin Peilanlage – Παρουσίαση του μηχανισμού εύρεσης και χάραξης πορείας Patin που έφεραν τα γερμανικά αεροσκάφη.
Savoia Marchetti – SM79
The Savoia-Marchetti SM.79 Sparviero (Italian for „Sparrowhawk“) was a three-engined Italian medium bomber with a wood-and-metal structure. Originally designed as a fast passenger aircraft, this low-wing monoplane, in the years 1937–39, set 26 world records that qualified it for some time as the fastest medium bomber in the world. It first saw action during the Spanish Civil War and flewon all fronts in which Italy was involved during World War II. It became famous and achieved many successes as a torpedo bomber in the Mediterranean theater.
The SM.79 was an outstanding aircraft and was certainly the best-known Italian aeroplane of World War II. It was easily recognizable due to its distinctive fuselage dorsal „hump“, and was well liked by its crews who nicknamed it Gobbo Maledetto („damned hunchback“). It was the most widely produced Italian bomber of World War II, with some 1,300 built, remaining in Italian service until 1952.
During the WW2, the Italian airplanes or seaplanes at first they used torpedoes from the Regia Marina used by the MAS, in diameter 450 mm, 5.75 m length and weight 900 kg with 200 kg warhead. The S. 79 SPARVIERO was chosen as most able to perform the launch maneuver.
Later the great size, the lack of maneuverability, the need to get closer to the target and the presence of the enemy fighters advised to create special torpedoes nicknamed silurotti, of smaller length (about 3 m.), and of less weight (about 450 kg.) but with the same explosive (about 200 kg. of TNT), which could permit to defend themselves from the attacks of the enemy fighters. [1]
Ιταλικό βομβαρδιστικό από τον Β‘ Π.Π., Savoia Marchetti S.Μ.79 ΙΙΙ (BIS), (σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις) είναι ένας ακόμα τύπος αεροπλάνου που βρίσκεται βυθισμένο στο νησί του Πόρου στον Αργοσαρωνικό, σε βάθος 60 μέτρων.
Ο εντοπισμός του σημαντικού αυτού ναυαγίου ανήκει στον επαγγελματία δύτη Νούλη Σπουρλάκο. Την ιδιαίτερα σημαντική πληροφορία μας είχε μεταδώσει εδώ και καιρό ο Νίκος Νικολόπουλος των Ionian Divers, τον οποίο και ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη του.
Την πληροφορία επιβεβαίωσε ο Βασίλης Μεντόγιαννης κατά την διαμονή του στον Πόρο, πέρυσι ενώ συμμετείχε σε ερευνητική αποστολή του Ινστιτούτου Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών και της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων, στο Μόδι.
Η ομάδα που έκανε την πρώτη τεκμηρίωση του αεροσκάφους, με φωτογράφιση, και βιντεοσκόπηση, αποτελούνταν από τους Γιώργο Καρέλα, Βασίλη Μεντόγιαννη, Κωνσταντίνο Μηλιώνη, Δημήτρη Στράτο και Μαρία Λιβανού.
H ταυτοποίηση του αεροσκάφους έγινε από τον Γιώργο Καρέλα, Βασίλη Μεντόγιαννη και David Mc Donald. Οι πληροφορίες προήλθαν από το αρχείο του Ιστορικού ερευνητή Ferdinando D’Amico.
Οι φωτογραφίες προέρχονται από τις καταδύσεις ομάδας του Aviation Archaeology in Greece. Την ομάδα αποτελούσαν οι: Αρετή Κομηνού (φωτογραφία), Χρήστος Τσιπόκας, Τάσος Χατζηλιάδης, Νίκος Καρατζάς.
Κείμενο: Γιώργος Καρέλας
Το ναυάγιο του Πόρου είναι το με εργοστασιακό αριθμό MM.22293 Savoia Marchetti 79bis και κατασκευάστηκε από την εταιρεία SIAI-Marchetti, το έτος 1940 Ήταν ένα από τα 79 αεροπλάνα του τύπου αυτού που παρήχθησαν μαζικά την περίοδο εκείνη. http://en.wikipedia.org/wiki/SIAI-Marchetti
Το αεροσκάφος αυτό παραδόθηκε στο Gruppo Aerosiluranti „Buscaglia” στις 2 Ιουνίου του 1944 με πολλές μετατροπές από το αρχικά κατασκευασθέν που έγιναν μετά τον Σεπτέμβριο του 1943 σύμφωνα με τις προδιαγραφές των S 79bis.
Το βράδυ της 4ης Αυγούστου 1944 το αεροσκάφος με κυβερνήτη τον Marcello Perina, συγκυβερνήτη τον Gianfranco Neri , μηχανικό τον Marcello Manfrino, ασυρματιστή τον Giuseppe Apolloni και πυροβολητή τον Franco Zanchi απογειώθηκε από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας μαζί με άλλα 7 αεροπλάνα του Gruppo με στόχο να πλήξουν συμμαχική νηοπομπή αποτελούμενη από 30 εμπορικά πλοία συνοδευόμενα από 4 πολεμικά βορειοδυτικά της πόλεως Πτολεμαΐς της Λιβύης. (σημερινή Ad Dirsyah).
Λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν μόνο 3 αεροσκάφη του Gruppo μπόρεσαν να εντοπίσουν το κομβόι και μάλιστα κατάφεραν να πλήξουν το εμπορικό πλοίο Samsylarna (τύπου Liberty).
Σύμφωνα με το ημερολόγιο της μονάδας 5 αεροπλάνα επέστρεψαν με ασφάλεια, ένα προσγειώθηκε στην Κρήτη και ένα αγνοούνταν σε θαλάσσια περιοχή κοντά στην Κρήτη. Το τελευταίο που έλαβε μέρος στην επιχείρηση είναι το αεροπλάνο του Πόρου που αναγκάστηκε να προσθαλασσωθεί λόγω έλλειψης καυσίμων…. Όλα τα μέλη του πληρώματος διασώθηκαν από την Γερμανική ακτοφυλακή.
Επίσης σε έρευνα με side scan sonar στην περιοχή από την ομάδα του Πανεπιστημίου Πατρών με επικεφαλής τον καθηγητή Γιώργο Παπαθεοδώρου βρέθηκε κοντά στο ναυάγιο του αεροπλάνου αντικείμενο που ομοίαζε με τορπίλη, πράγμα που αν επαληθευτεί σημαίνει ότι το αεροπλάνο όπως έγινε γνωστό δεν κατάφερε να βρει τα συμμαχικά πλοία και δεν προέβη σε καμιά επιθετική ενέργεια, έγινε απόρριψη της τορπίλης πριν την προσθαλάσσωση, πράγμα απόλυτα λογικό για την περίσταση.
Από ότι φαίνεται πρόκειται για το αεροπλάνο που πραγματοποίησε αναγκαστική προσθαλάσσωση στις 5 Αυγούστου του 1944 και το οποίο ανήκε στο Gruppo Aerosiluranti Buscaglia Faggioni της Aeronautica Nazionale Repubblicana.
Η A.N.R. ιδρύθηκε τον Σεπτέμβρη του 1943 -αμέσως μετά την ανάληψη καθηκόντων του στρατηγού Pietro Badoglio και την συμμετοχή της Ιταλίας στις Συμμαχικές Δυνάμεις- αλλά ιδρύθηκε για να συνεχίσει τον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας.
Το Gruppo Aerosiluranti Buscaglia Faggioni έδρασε από τις 14 Οκτωβρίου 1943 έχοντας σαν βάση του την Κορυτσά της Αλβανίας.
[1] https://en.wikipedia.org/wiki/Savoia-Marchetti_SM.79
Savoia Marchetti SM79
To Savoia-Marchetti SM.79 Sparviero (Ιταλικά „Γεράκι“) θεωρείται το πιο γνωστό αεροπλάνο Ιταλικής κατασκευής στον Β‘ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εφοδιασμένο με τρεις κινητήρες και υλικά κατασκευής ξύλο και μέταλλο προοριζόταν αρχικά ως αεροσκάφος μεταφοράς επιβατών. Η ελαφριά κατασκευή του αεροσκάφους εξασφάλιζε 30 λεπτών πλεύση σε περίπτωση προσθαλάσσωσης. Πρωτοεμφανίστηκε στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου και έλαβε μέρος σε όλα τα μέτωπα στα οποία η Ιταλία συμμετείχε κατά τη διάρκεια του Β ‚Παγκοσμίου Πολέμου. Κατείχε 26 παγκόσμια ρεκόρ ενώ για κάποιο χρονικό διάστημα θεωρείτο ως το γρηγορότερο μέσο βομβαρδιστικό αεροπλάνο στον κόσμο. Στην διάρκεια του πολέμου χρησιμοποιήθηκε σαν βομβαρδιστικό αλλά και σαν τορπιλοφόρο κατά εχθρικών πλοίων (Τorpedo bomber). Κατασκευάστηκαν περίπου 1300 μονάδες ενώ παρέμεινε ενεργό μέχρι το 1952.
The Savoia-Marchetti SM.79 Sparviero (Italian for „Sparrowhawk“) was a three-engined Italian medium bomber with a wood-and-metal structure. Originally designed as a fast passenger aircraft, this low-wing monoplane, in the years 1937–39, set 26 world records that qualified it for some time as the fastest medium bomber in the world. It first saw action during the Spanish Civil War and flew on all fronts in which Italy was involved during World War II. It became famous and achieved many successes as a torpedo bomber in the Mediterranean theater.
The SM.79 was an outstanding aircraft and was certainly the best-known Italian aeroplane of World War II. It was easily recognizable due to its distinctive fuselage dorsal „hump“, and was well liked by its crews who nicknamed it Gobbo Maledetto („damned hunchback“). It was the most widely produced Italian bomber of World War II, with some 1,300 built, remaining in Italian service until 1952.
The SM.79 project began in 1934 and was conceived as a fast, eight-passenger transport capable of being used in air-racing (the London-Melbourne race). Piloted by Adriano Bacula, the prototype flew for the first time on 28 September 1934. Originally planned to use the 597 kW (800 hp) Isotta-Fraschini Asso XI Ri as powerplant, the aircraft reverted to the less powerful 440 kW (590 hp) Piaggio P.IX RC.40 Stella, a license-produced Bristol Jupiter on which many Piaggio engines were based. The engines were subsequently replaced by Alfa Romeo 125 RC.35s (license-produced Bristol Pegasus).[6]
The prototype (registration I-MAGO) was completed too late to enter the London-Melbourne race, but flew from Milan to Rome in just one hour and 10 minutes, at an average speed of 410 km/h (260 mph). Soon after, on 2 August 1935, the prototype set a record by flying from Rome to Massaua, in Italian Eritrea, in 12 flying hours (with a refuelling stop at Cairo).[7] The SM.79 was by far the most important Italian offensive warplane of World War II, and one of the very few Italian aircraft to be produced in substantial quantities.[8] Production started in October 1936 and continued until June 1943, totalling 1,217 machines.[9] Some were constructed by Aeronautica Umbra of Foligno, makers of the AUT.18.
- Savoia-Marchetti – Σχέδιο 1. SM79
- Savoia-Marchetti – Σχέδιο 2. SM79
- Savoia-Marchetti – SM79 cockpit
