Απώλειες αεροσκαφών Β-25 Mitchell 1942 – 1945.
Επιμέλεια: Μανώλης Μπαρδάνης
Tag Archives: wreck greece
Απώλειες αεροσκαφών Β-24 Liberator 1942 -1945
Απώλειες αεροσκαφών Β-24 Liberator 1942 -1945.
Πηγή: aces.safarikovi.org
Ιθάκη – Εντοπισμός νέων ευρημάτων στον βυθό
Τα συντρίμμια του αεροσκάφους βρίσκονται βυθισμένα στο Ακρωτήριο Άγιος Ιωάννης Ιθάκης.
Στο βυθό βρίσκονται τρία τμήματα σε κάποια απόσταση μεταξύ τους, τα οποία περιλαμβάνουν δύο κινητήρες και το ουραίο τμήμα του αεροσκάφους. Μετά από έρευνα που πραγματοποίησε ο Τηλέμαχος Μπεριάτος εξετάζεται το ενδεχόμενο τα συντρίμμια να ανήκουν σε γερμανικό αεροσκάφος Junkers Ju 88.
Tο πηδάλιο (rudder), ο κάθετος σταθεροποιητής (horizontalstabilizer), οι εξυψωτήρες (elevators) και το ακροπτέρυγο (wing tip) έχουν αποκολληθεί, αλλά οι διαστάσεις διατομής της ατράκτου στο σημείο ένωσης με την ουρά, οι αναλογίες του οριζόντιου σταθεροποιητή και η θέση του πηδαλίου είναι μερικές λεπτομέρειες που συγκλίνουν στον τύπο.
ToJu88 σχεδιάστηκε για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός μέσου βομβαρδιστικού με υψηλές ταχύτητες ενώ ταυτόχρονα να έχει την δυνατότητα καθέτων εφορμήσεων. Ο σχεδιασμός ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1936, με υπεύθυνους τους WH Evers και Alfred Gassner.
Το πρωτότυπο του Junkers Ju 88Α / Ju 88V12 πέταξε για πρώτη φορά στις 21 Δεκεμβρίου, 1936, με κινητήρες από την Daimler-Benz DB 600A, με απόδοση 1.000 ίππων. Δυστυχώς κατά την δοκιμή το πρωτότυπο συνετρίβη. Ένα χρόνο μετά, τον Σεπτέμβριο του 1937, ολοκληρώθηκε ένα νέο πρωτότυπο στο οποίο χρησιμοποιήθηκαν κινητήρες Junkers Jumo 211, με απόδοση 1.200 ίππων.
Το πρωτότυπο Ju 88 τον Μάρτιο του 1939 θέτει, ορίζει, νέο ρεκόρ μεταφέροντας 2 τόνους σε μία κυκλική διαδρομή 1000 χιλιομέτρων με μέση ωριαία ταχύτητα 320mph/517kph.
Η Junkers Flugzeug und Motorenwerke AG σταμάτησε την παραγωγή το 1945. Η συνολική παραγωγή του Ju88 έφτασε τα 10.774 αεροσκάφη.
Η κατάδυση από όπου προέρχονται οι υποβρύχιες φωτογραφίες πραγματοποιήθηκε το 2001 από τους Χρήστο Μπαρούχα, Μάκη Σωτηρόπουλο και Νίκο Καρατζά.
Εντοπισμός νέων ευρημάτων στον βυθό
Κατά την διάρκεια καταδυτικής εξόρμησης σε εντοπισμένο αεροπορικό ναυάγιο Β’ Π.Π. στις ακτές της Ιθάκης, ο συνάδελφος και φίλος Γιώργος Σακελλαρίου εντόπισε και φωτογράφησε τμήμα του αεροσκάφους που δεν είχε τύχει προσοχής μέχρι σήμερα.
Σε συνέχεια προηγούμενων προσπαθειών αναγνώρισης του αεροσκάφους σύμφωνα με τα τμήματα που έχουν εντοπιστεί στον βυθό, κατόπιν συγκριτικής ανάλυσης αριθμού κινητήρων, διαστάσεων και αναλογιών του ουραίου τμήματος και επιχειρησιακών αναφορών που αφορούν την δράση των πολεμικών αεροσκαφών στην περιοχή κατά την διάρκεια του πολέμου (δημοσίευση: https://aviationarchaeology.gr/?p=521 ), και χάρη στην ευγενική ανταπόκριση του RAF Museum Cosford (www.rafmuseum.org.uk) το οποίο διατηρεί ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα πλήρη αεροσκάφη Junkers (συγκεκριμένα το «Ju 88 R-1, Werk Nr. 360043»), έγινε δυνατή η άμεση ταύτιση του ευρήματος ως διάταξη οπών εξαερισμού/διαρροής των δεξαμενών καυσίμου, οι οποίες στο Junkers Ju88 ήταν εύκαμπτες (τύπου ασκού) αυτοσφραγιζόμενες, τοποθετημένες στις πτέρυγες και στην άτρακτο.
Φωτο: Courtesy of George Sakellariou
Φωτο: Courtesy of RAF Museum Cosford
Φωτο: Courtesy of RAF Museum Cosford 
Φωτο: Courtesy of RAF Museum Cosford 
Αρχή λειτουργίας του συστήματος
Κατά την πλήρωση των δεξαμενών οι ασκοί που τις αποτελούσαν διαστέλονταν ελαφρά και οι οπές εξαερισμού επέτρεπαν την διαφυγή του αέρα από τον χώρο μεταξύ δεξαμενών και κελύφους του αεροσκάφους. Κατά την διάρκεια της πτήσης, η ροή του αέρα επάνω από τις οπές υποβοηθούσε την αποφυγή συσσώρευσης καυσίμου λόγω διαρροής ή υπολειπόμενων ατμών. Ομοίως, σε περίπτωση διάτρησης των δεξαμενών/ασκών από εχθρικά πυρά χωρίς αυτές να εκραγούν, το καύσιμο που θα διέρρεε διοχετευόταν μακριά από το αεροσκάφος συντομότερα ώστε να αποφευχθεί επικίνδυνη συγκέντρωση στο εσωτερικό του (στις πτέρυγες και στην άτρακτο).
Έρευνα για τα μοντέλα αεροσκαφών που διέθεταν όμοιο εξάρτημα
Οι οπές εξαερισμού/διαρροής στο Ju88 βρίσκονταν στην κάτω πλευρά κάθε πτέρυγας στο τμήμα μεταξύ των κινητήρων και της ένωσης των πτερύγων με την άτρακτο αλλά και στην οροφή των δύο κύριων (στις πτέρυγες) κοιλοτήτων των τροχών του συστήματος προσγείωσης, σε συνολικά τέσσερις θέσεις. Το τεχνικό προσωπικό του μουσείου (RAF Museum Cosford) εκτός από το Ju88, έλεγξε τα υπόλοιπα γερμανικά αεροσκάφη που διαθέτει (Me109, Me262, Me163, Me410, FW190, Fieseler Storch) καθώς και ένα Ju83 στο μουσείο του Hendon και σε κανένα δεν βρέθηκε κάποιο παρόμοιο εξάρτημα.
Διασπορά του ναυαγίου
Το αεροσκάφος φαίνεται ότι διαλύθηκε κατά την πρόσκρουση στην επιφάνεια: πιθανώς το ουραίο τμήμα, η άτρακτος και οι πτέρυγες αποκολλήθηκαν με το πρώτο να βυθίζεται σχετικά σύντομα και τις πτέρυγες να παρασύρονται στα ανοιχτά από τα ρεύματα που επικρατούν στην περιοχή, ενώ οι δύο κινητήρες λόγω της μεγάλης μάζας (μεγαλύτερη ορμή) και της μικρότερης επιφάνειας (μικρότερη οπισθέλκουσα) διένυσαν μεγαλύτερη απόσταση μέσα στο νερό, προς την ακτογραμμή. Ειδικά οι πτέρυγες ενδεχομένως διατήρησαν αυξημένη πλευστότητα λόγω των ενσωματωμένων δεξαμενών καυσίμου το οποίο είναι ελαφρύτερο από το νερό (χαμηλότερη πυκνότητα). Δεδομένου ότι στον βυθό βρίσκονται διεσπαρμένα διάφορα τμήματα του κελύφους, η άτρακτος ίσως διαλύθηκε σε μη άμεσα αναγνωρίσιμα μέρη που εκτείνονται σε αρκετά μεγάλη περιοχή. Σήμερα οι κινητήρες βρίσκονται σε βάθος -22μ. και -28μ. αντίστοιχα, ενώ το ουραίο τμήμα βρίσκεται σε βάθος -36μ. περίπου.
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα το προσωπικό του μουσείου που ανταποκρίθηκε άμεσα και με μεγάλο ενδιαφέρον στην αναζήτηση πληροφοριών, ενώ πρέπει να σημειώσουμε ότι απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο ότι υπηρετεί τον ρόλο του ως θεματοφύλακας της ιστορίας και αναμεταδότης της γνώσης.
Η έρευνα συνεχίζεται!
Έρευνα, επιμέλεια: Τηλέμαχος Μπεριάτος, 2014-2018
Savoia Marchetti – SM79
The Savoia-Marchetti SM.79 Sparviero (Italian for “Sparrowhawk”) was a three-engined Italian medium bomber with a wood-and-metal structure. Originally designed as a fast passenger aircraft, this low-wing monoplane, in the years 1937–39, set 26 world records that qualified it for some time as the fastest medium bomber in the world. It first saw action during the Spanish Civil War and flewon all fronts in which Italy was involved during World War II. It became famous and achieved many successes as a torpedo bomber in the Mediterranean theater.
The SM.79 was an outstanding aircraft and was certainly the best-known Italian aeroplane of World War II. It was easily recognizable due to its distinctive fuselage dorsal “hump”, and was well liked by its crews who nicknamed it Gobbo Maledetto (“damned hunchback”). It was the most widely produced Italian bomber of World War II, with some 1,300 built, remaining in Italian service until 1952.
During the WW2, the Italian airplanes or seaplanes at first they used torpedoes from the Regia Marina used by the MAS, in diameter 450 mm, 5.75 m length and weight 900 kg with 200 kg warhead. The S. 79 SPARVIERO was chosen as most able to perform the launch maneuver.
Later the great size, the lack of maneuverability, the need to get closer to the target and the presence of the enemy fighters advised to create special torpedoes nicknamed silurotti, of smaller length (about 3 m.), and of less weight (about 450 kg.) but with the same explosive (about 200 kg. of TNT), which could permit to defend themselves from the attacks of the enemy fighters. [1]
Ιταλικό βομβαρδιστικό από τον Β’ Π.Π., Savoia Marchetti S.Μ.79 ΙΙΙ (BIS), (σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις) είναι ένας ακόμα τύπος αεροπλάνου που βρίσκεται βυθισμένο στο νησί του Πόρου στον Αργοσαρωνικό, σε βάθος 60 μέτρων.
Ο εντοπισμός του σημαντικού αυτού ναυαγίου ανήκει στον επαγγελματία δύτη Νούλη Σπουρλάκο. Την ιδιαίτερα σημαντική πληροφορία μας είχε μεταδώσει εδώ και καιρό ο Νίκος Νικολόπουλος των Ionian Divers, τον οποίο και ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη του.
Την πληροφορία επιβεβαίωσε ο Βασίλης Μεντόγιαννης κατά την διαμονή του στον Πόρο, πέρυσι ενώ συμμετείχε σε ερευνητική αποστολή του Ινστιτούτου Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών και της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων, στο Μόδι.
Η ομάδα που έκανε την πρώτη τεκμηρίωση του αεροσκάφους, με φωτογράφιση, και βιντεοσκόπηση, αποτελούνταν από τους Γιώργο Καρέλα, Βασίλη Μεντόγιαννη, Κωνσταντίνο Μηλιώνη, Δημήτρη Στράτο και Μαρία Λιβανού.
H ταυτοποίηση του αεροσκάφους έγινε από τον Γιώργο Καρέλα, Βασίλη Μεντόγιαννη και David Mc Donald. Οι πληροφορίες προήλθαν από το αρχείο του Ιστορικού ερευνητή Ferdinando D’Amico.
Οι φωτογραφίες προέρχονται από τις καταδύσεις ομάδας του Aviation Archaeology in Greece. Την ομάδα αποτελούσαν οι: Αρετή Κομηνού (φωτογραφία), Χρήστος Τσιπόκας, Τάσος Χατζηλιάδης, Νίκος Καρατζάς.
Κείμενο: Γιώργος Καρέλας
Το ναυάγιο του Πόρου είναι το με εργοστασιακό αριθμό MM.22293 Savoia Marchetti 79bis και κατασκευάστηκε από την εταιρεία SIAI-Marchetti, το έτος 1940 Ήταν ένα από τα 79 αεροπλάνα του τύπου αυτού που παρήχθησαν μαζικά την περίοδο εκείνη. http://en.wikipedia.org/wiki/SIAI-Marchetti
Το αεροσκάφος αυτό παραδόθηκε στο Gruppo Aerosiluranti “Buscaglia” στις 2 Ιουνίου του 1944 με πολλές μετατροπές από το αρχικά κατασκευασθέν που έγιναν μετά τον Σεπτέμβριο του 1943 σύμφωνα με τις προδιαγραφές των S 79bis.
Το βράδυ της 4ης Αυγούστου 1944 το αεροσκάφος με κυβερνήτη τον Marcello Perina, συγκυβερνήτη τον Gianfranco Neri , μηχανικό τον Marcello Manfrino, ασυρματιστή τον Giuseppe Apolloni και πυροβολητή τον Franco Zanchi απογειώθηκε από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας μαζί με άλλα 7 αεροπλάνα του Gruppo με στόχο να πλήξουν συμμαχική νηοπομπή αποτελούμενη από 30 εμπορικά πλοία συνοδευόμενα από 4 πολεμικά βορειοδυτικά της πόλεως Πτολεμαΐς της Λιβύης. (σημερινή Ad Dirsyah).
Λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν μόνο 3 αεροσκάφη του Gruppo μπόρεσαν να εντοπίσουν το κομβόι και μάλιστα κατάφεραν να πλήξουν το εμπορικό πλοίο Samsylarna (τύπου Liberty).
Σύμφωνα με το ημερολόγιο της μονάδας 5 αεροπλάνα επέστρεψαν με ασφάλεια, ένα προσγειώθηκε στην Κρήτη και ένα αγνοούνταν σε θαλάσσια περιοχή κοντά στην Κρήτη. Το τελευταίο που έλαβε μέρος στην επιχείρηση είναι το αεροπλάνο του Πόρου που αναγκάστηκε να προσθαλασσωθεί λόγω έλλειψης καυσίμων…. Όλα τα μέλη του πληρώματος διασώθηκαν από την Γερμανική ακτοφυλακή.
Επίσης σε έρευνα με side scan sonar στην περιοχή από την ομάδα του Πανεπιστημίου Πατρών με επικεφαλής τον καθηγητή Γιώργο Παπαθεοδώρου βρέθηκε κοντά στο ναυάγιο του αεροπλάνου αντικείμενο που ομοίαζε με τορπίλη, πράγμα που αν επαληθευτεί σημαίνει ότι το αεροπλάνο όπως έγινε γνωστό δεν κατάφερε να βρει τα συμμαχικά πλοία και δεν προέβη σε καμιά επιθετική ενέργεια, έγινε απόρριψη της τορπίλης πριν την προσθαλάσσωση, πράγμα απόλυτα λογικό για την περίσταση.
Από ότι φαίνεται πρόκειται για το αεροπλάνο που πραγματοποίησε αναγκαστική προσθαλάσσωση στις 5 Αυγούστου του 1944 και το οποίο ανήκε στο Gruppo Aerosiluranti Buscaglia Faggioni της Aeronautica Nazionale Repubblicana.
Η A.N.R. ιδρύθηκε τον Σεπτέμβρη του 1943 -αμέσως μετά την ανάληψη καθηκόντων του στρατηγού Pietro Badoglio και την συμμετοχή της Ιταλίας στις Συμμαχικές Δυνάμεις- αλλά ιδρύθηκε για να συνεχίσει τον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας.
Το Gruppo Aerosiluranti Buscaglia Faggioni έδρασε από τις 14 Οκτωβρίου 1943 έχοντας σαν βάση του την Κορυτσά της Αλβανίας.
[1] https://en.wikipedia.org/wiki/Savoia-Marchetti_SM.79
Β-24 Liberator Wongo Wongo
Έρευνα: Γιώργος Καρέλας, Νίκος Καρατζάς
Κείμενο: Νίκος Καρατζάς
Την 1η Αυγούστου 1943 το Β24D με σειριακό αριθμό 42-40563, της 512ης Μοίρας βομβαρδισμού με πιλότο τον Brian W. Flavelle και δεκαμελές πλήρωμα, βρισκόταν σε ύψος 2000 πόδια, νοτιοανατολικά της Κέρκυρας. Ξαφνικά παρουσιάστηκε «ταλάντωση» στο ένα φτερό με αποτέλεσμα το αεροπλάνο να “μπει” σε περιδίνηση και να συντριβεί στην θάλασσα……..
Τις πληροφορίες για την ύπαρξη αεροπορικού ναυαγίου είχε συλλέξει ο Γιώργος Καρέλας, ο οποίος ανέλαβε τη φωτογραφική αποτύπωση, τεκμηρίωση και καταγραφή του ναυαγίου. Το αεροσκάφος τύπου Β24D Liberator, βομβαρδιστικό με το χαρακτηριστικό όνομα Wongo Wongo, της 376ης μονάδας βομβαρδισμού είχε ξεκινήσει από την Βεγγάζη της Λιβύης στα πλαίσια της αποστολής Tidal Wave με στόχο τον βαρβαρισμό των διυλιστηρίων στο Ploiesti της Ρουμανίας.
Είναι το πρώτο B24 που βρίσκεται στις Ελληνικές θάλασσες.
Λίστα με έξι B24 που έχουν χαθεί στον Ελληνικό θαλάσσιο χώρο:
41-24035 The Gremlin Petty’s plane Ελευσίνα
42-40563 Wongo Wongo Flavelle plane Κέρκυρα
42-40206 8 Ball Buehl’s plane Ελευσίνα
42-72844 Jackie’s Boy Metzger’s plane Ελευσίνα
Άγνωστο Kidd’s plane Μάλεμε – Κρήτη
42-72902 —- Fallon’s plane Ελευσίνα
Tidal wave
Η επιχείρηση Tidal wave είχε σαν στόχο τον βαρβαρισμό πετρελαϊκών εγκαταστάσεων. Πιστεύεται ότι οι εγκαταστάσεις στο Ploiesti παρήγαγαν το 1/3 των αναγκών σε υγρά καύσιμα και προϊόντα πετρελαίου του Γερμανικού στρατού. Η επιχείρηση αυτή είχε τις μεγαλύτερες απώλειες της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας – USAAF, σε αποστολές Ευρωπαϊκού εδάφους. Στην διάρκεια της αποστολής χάθηκαν 54 αεροσκάφη με τα πληρώματα τους.
Η ημερομηνία της αποστολής αργότερα αναφέρθηκε σαν “Black Sunday”
Το έμβλημα της 512ης Μοίρας βομβαρδισμού
Το Β-24 “wongo Wongo”
Την 1η Αυγούστου 1943 το Β24D με σειριακό αριθμό 42-40563, της 512ης Μοίρας βομβαρδισμού με πιλότο τον Brian W. Flavelle και δεκαμελές πλήρωμα , βρισκόταν σε ύψος 2000 πόδια, νοτιοανατολικά της Κέρκυρας. Ξαφνικά παρουσιάστηκε «ταλάντωση» στο ένα φτερό με αποτέλεσμα το αεροπλάνο να “μπει” σε περιδίνηση και να συντριβεί στην θάλασσα.
Σύμφωνα με την τότε αεροπορική εκπαίδευση των πιλότων η περιδίνηση θεωρείτο το τελευταίο στάδιο πριν την συντριβή ή εγκατάλειψη του αεροσκάφους, καθώς δεν υπήρχε κατάλληλη διαδικασία και τυποποιημένη μέθοδος αντιμετώπισης της.
Περιδίνηση – Spin
H περιδίνηση – “Spin” είναι μια ιδιάζουσα κατάσταση πτήσης η οποία κατά κανόνα θεωρείται η συνέχεια της απώλειας στήριξης του αεροπλάνου “stall”. Με τον όρο περιδίνηση ονομάζουμε την περιστροφή μιας πτέρυγας, έναντι της άλλης. Αυτό συμβαίνει όταν η περιστροφική κίνηση ενός σώματος ως προς τον άξονα του δεν διέρχεται από το Κέντρο Βάρους του σώματος αλλά από ένα τυχαίο σημείο του σώματος.
Στην αποστολή Tidal wave τον Αύγουστο του 1943, μετείχαν 178 αεροσκάφη ιδίου τύπου. Μαρτυρίες από τα πληρώματα άλλων αεροσκαφών αναφέρουν ότι το αεροπλάνο «βούτηξε» απότομα αριστερά και λόγω του χαμηλού ύψους δεν υπήρχαν περιθώρια επαναφοράς με αποτέλεσμα την συντριβή του.
Αυτό ίσως δικαιολογεί και τα διάσπαρτα συντρίμμια του αεροσκάφους που βρίσκονται σε μεγάλη ακτίνα σε βάθος 30 μέτρων.
Φωτογραφίες ναυαγίου: Γιώργος Καρέλας
Ως πιθανά αίτια συντριβής του αεροσκάφους αναφέρεται η χειροκίνητη μεταφορά καυσίμων – improper manual fuel transfer.
Το πρωτότυπο του Β24, βομβαρδιστικού μεγάλης ακτίνας δράσης, πρωτοεμφανίστηκε το 1939, ως XB-24. H σειρά D αναπτύχτηκε το 1941-42, με παραγωγή 2738 αεροσκαφών. Οι βελτιώσεις σε σχέση με τις προηγούμενες σειρές αφορούσε την βελτίωση των μηχανών, την ανανέωση των πτερυγίων (Davies Wings) με 15% μικρότερη αντίσταση και την τοποθέτηση/αντικατάσταση νέων οπλικών συστημάτων.
Αν και μπορούσε να καλύψει μεγάλες αποστάσεις με βαρύ φορτίο (max Weight 27210 kg), οι πιλότοι μιλούσαν για ένα βαρύ αεροπλάνο με πολλές δυσκολίες στον χειρισμό και στους ελιγμούς.
Χαρακτηριστικά Β24 Liberator
Ευχαριστούμε τον Γιώργο Καρέλα για τις πληροφορίες την παραχώρηση των φωτογραφιών.
Φωτογραφίες: USAAF
Βιβλιογραφία:
- Β-24 Liberator Units of the 15th Air Force, Robert F Dorr
- Flight manual B-24D Airplane
- Ντοκιμαντέρ για την δράση και την ιστορία των B-24 στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου
- Tidal Wave operation, Ploiesti
Πηγές Internet:
Savoia Marchetti SM79
To Savoia-Marchetti SM.79 Sparviero (Ιταλικά “Γεράκι”) θεωρείται το πιο γνωστό αεροπλάνο Ιταλικής κατασκευής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εφοδιασμένο με τρεις κινητήρες και υλικά κατασκευής ξύλο και μέταλλο προοριζόταν αρχικά ως αεροσκάφος μεταφοράς επιβατών. Η ελαφριά κατασκευή του αεροσκάφους εξασφάλιζε 30 λεπτών πλεύση σε περίπτωση προσθαλάσσωσης. Πρωτοεμφανίστηκε στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου και έλαβε μέρος σε όλα τα μέτωπα στα οποία η Ιταλία συμμετείχε κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Κατείχε 26 παγκόσμια ρεκόρ ενώ για κάποιο χρονικό διάστημα θεωρείτο ως το γρηγορότερο μέσο βομβαρδιστικό αεροπλάνο στον κόσμο. Στην διάρκεια του πολέμου χρησιμοποιήθηκε σαν βομβαρδιστικό αλλά και σαν τορπιλοφόρο κατά εχθρικών πλοίων (Τorpedo bomber). Κατασκευάστηκαν περίπου 1300 μονάδες ενώ παρέμεινε ενεργό μέχρι το 1952.
The Savoia-Marchetti SM.79 Sparviero (Italian for “Sparrowhawk”) was a three-engined Italian medium bomber with a wood-and-metal structure. Originally designed as a fast passenger aircraft, this low-wing monoplane, in the years 1937–39, set 26 world records that qualified it for some time as the fastest medium bomber in the world. It first saw action during the Spanish Civil War and flew on all fronts in which Italy was involved during World War II. It became famous and achieved many successes as a torpedo bomber in the Mediterranean theater.
The SM.79 was an outstanding aircraft and was certainly the best-known Italian aeroplane of World War II. It was easily recognizable due to its distinctive fuselage dorsal “hump”, and was well liked by its crews who nicknamed it Gobbo Maledetto (“damned hunchback”). It was the most widely produced Italian bomber of World War II, with some 1,300 built, remaining in Italian service until 1952.
The SM.79 project began in 1934 and was conceived as a fast, eight-passenger transport capable of being used in air-racing (the London-Melbourne race). Piloted by Adriano Bacula, the prototype flew for the first time on 28 September 1934. Originally planned to use the 597 kW (800 hp) Isotta-Fraschini Asso XI Ri as powerplant, the aircraft reverted to the less powerful 440 kW (590 hp) Piaggio P.IX RC.40 Stella, a license-produced Bristol Jupiter on which many Piaggio engines were based. The engines were subsequently replaced by Alfa Romeo 125 RC.35s (license-produced Bristol Pegasus).[6]
The prototype (registration I-MAGO) was completed too late to enter the London-Melbourne race, but flew from Milan to Rome in just one hour and 10 minutes, at an average speed of 410 km/h (260 mph). Soon after, on 2 August 1935, the prototype set a record by flying from Rome to Massaua, in Italian Eritrea, in 12 flying hours (with a refuelling stop at Cairo).[7] The SM.79 was by far the most important Italian offensive warplane of World War II, and one of the very few Italian aircraft to be produced in substantial quantities.[8] Production started in October 1936 and continued until June 1943, totalling 1,217 machines.[9] Some were constructed by Aeronautica Umbra of Foligno, makers of the AUT.18.
- Savoia-Marchetti – Σχέδιο 1. SM79
- Savoia-Marchetti – Σχέδιο 2. SM79
- Savoia-Marchetti – SM79 cockpit
Ιταλικά Αεροσκάφη – Ministero Dell’ Aeronautica
Τεχνικά εγχειρίδια και εγχειρίδια πτήσης από την:
Regia Aeronautica , Aeronautica Nazionale Repubblicana & Aeronautica Cobelligerante Italiana
Ιταλικά αεροσκάφη
Italian aircrafts
Italienische Flugzeuge
- Macchi C200 Μπορείτε να ‘κατεβάσετε’ το αρχείο σε μορφή PDF από το Aviation Archaeology Library
Gallery – Multimedia
Φωτογραφικό υλικό εντοπισμένων αεροπορικών ναυαγίων στις Ελληνικές θάλασσες.
Savoia-Marchetti 79
Photo: Areti Kominou
Messerschmitt-Bf-109E
Photo: Areti Kominou
Bristol Beaufighter
Photo: Pavlos Mpesis
Savoia-Marchetti 79
Photo: Areti Kominou
Junkers Ju 52
Photo: Areti Kominou
Luftwaffe
Τεχνικά εγχειρίδια, εγχειρίδια πτήσης, εκπαιδευτικά εγχειρίδια γερμανικών αεροσκαφών.
Arado Flugzeugwerke
Hamburger Flugzeugbau – Blohm and Voss
- BV 138 B-1 C-1 Trimotor maritime patrol flying boat
- BV 141 B-1 Bedienungsvorschrift
Dornier Flugzeugwerke
- Do 17 M P Bedienungsvorschrift Schusswaffe
- Do 17Z Abwurfwaffenanlage
- Do 215 Baubeschreibung 1939
Focke-Wulf Flugzeugbau AG
Heinkel Flugzeugwerke
Junkers Flugzeug- und Motorenwerke AG
- Ju-52 Fliegende
- Ju 52 Triebwerksgeruest
- Ju52 Betriebsanleitung 1939
- Ju-87D-5
- Ju 87 B2 2) Ju 87 B2 3) Ju 87 B2 4) Ju 87 B2
- Ju 88A-1 Betriebsanleitung 1940
- Ju 88A-4 Bedienungsanleitung FL
Messerschmitt AG
- Bf-109G
- Bf 109K-4 Aircraft Handbook
- Bf-109E Beladevorschriftt
- Bf109_Ubersichtsliste
- BF109K4 Pilots Notes
- Bf109E Handbuch
- Bf-110B manual Μπορείτε να ‘κατεβάσετε’ το αρχείο σε μορφή PDF από το Aviation Archaeology Library
- Bf 110G-4N
- Bf-110E and F
- Bf-110D Zusatzanlagen
Βιβλιογραφία – Παραπομπές
Ελληνόγλωσση Βιβλιογραφία – Greek Language References
- Ιστορία της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας – Τόμος Δ’, 1941-1944, Εκδόσεις Πολεμικής Αεροπορίας.
- Ελληνική Αεροπορία, Συνοπτική Ιστορία 1908-1944, Εκδόσεις Πολεμικής Αεροπορίας.
- Ιστορία της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας – Τόμος Β’, 1919-1929, Εκδόσεις Πολεμικής Αεροπορίας.
- Όπλα και καταρρίψεις της Ελληνικής Αεροπορίας 1940 – 41, Νικόλαος Χριστοφίλης, Εκδόσεις Δούρειος Ίππος.
- Η Αεροπορία στον Πόλεμο του ‘40, Υποπτεράρχου Ηλία Δ. Καρταλαμάκη
- Ο αεροπορικός πόλεμος πάνω από την Ελλάδα 1940-1944, Γιάννης Τερνιώτης, Κωνσταντίνος Κανακάρης, Δημήτρης Γ. Μαρκαντωνάτος, Ηλίας Κ. Μαγκλίνης
Ξενόγλωσση Βιβλιογραφία – English & German Language References
- Die Deutsche Luftwaffe in Griecheland 1941-1945 – Byron Tesapsidis
- Die Kriegsmarine in der Agais 1941-1944– Byron Tesapsidis
- Aircraft of the Luftwaffe 1935-1945 – An Illustrated Guide, Jean-Denis G.G. Lepage
- War in the Aegean – The Campaign for the Eastern Mediterranean in World War II,
-
Operation Mercury – The Battle for Crete, 1941,
-
Fighters over the Aegean, Brian Cull
- KAMPFFLIEGER – Bombers of the Luftwaffe Vol.1- J Richard Smith & Eddie J Creek
Ιστοσελίδες Διαδικτύου – Online References
Forum
Blogs