Ιταλικό υδροπλάνο – Αργοστόλι, Κεφαλονιά

Aviation-Arcaeology-logo

 

enlish flagA deadly reconnaissance patrol
During a reconnaissance patrol in the Ionian Sea on 5 June 1941, a british “Maryland” reconnaissance aircraft (probably of Νο.69 Squadron RAF stationed at Luqa, Malta, operating in the area at the time), sighted attacked and destroyed an Italian seaplane, which
was taxiing on the water in Argostoli harbour, Kefalonia.

Italian seaplane, Argostoli 5-6-1941

 

 

Greek flagΣτις 5 Ιουνίου 1941 ένα βρετανικό αεροσκάφος τύπου “Maryland”, πιθανότατα της Νο.69 Μοίρας της Βρετανικής Αεροπορίας με βάση στη Λούκα της Μάλτας (No.69 Squadron RAF, Luqa, Malta), κατά τη διάρκεια αναγνωριστικής περιπολίας στο Ιόνιο, κατέστρεψε ένα ιταλικό υδροπλάνο της Ιταλικής Αεροπορίας (Regia Aeronautica) το οποίο βρισκόταν στο λιμένα του Αργοστολίου, στην Κεφαλλονιά.

Το συμβάν μνημονεύεται στην αναφορά “War Cabinet – Weekly Resume May 29th to June 5th 1941” στην ενότητα “Αir Situation, Malta.” (παράγραφος 53):

…“Our reconnaissance aircraft have constantly patrolled the coasts of Tunis and Tripoli and the Ionian Sea. During one of these flights a 
Maryland destroyed an Italian seaplane on the water at Argostoli (Cephalonia).”…

malta cent

καθώς και στην εφημερίδα “The Courier-Mail newspaper June 6th, 1941 (National Library of Australia), στο άρθρο υπό τον τίτλο: ITALIANS’ CONVOY BATTERED:

…“LONDON, June 5. …On a reconnaissance flight off the island of Cephalonia, a British aircraft attacked an Italian seaplane, which was
 taxiing on the water, and destroyed it.”…   

Κλικ για μεγέθυνση

 The-Courier-Mail-(RAF-5-6-1941)web

 

Το ιταλικό υδροπλάνο ήταν πιθανότατα ένα Cant Z.506B “Airone” από τις μοίρες ναυτικής αναγνώρισης της Regia Aeronautica που ενδεχομένως πήραν μέρος στην κατάληψη των Ιονίων Νήσων τον Απρίλιο του 1941 ή επιχειρούσαν από εκεί στην πρώτη περίοδο της ιταλο-γερμανικής κατοχής: (βλέπε πληροφορίες για το Cant Z.506B παρακάτω)
Στις 30 Απριλίου 1941, πέντε υδροπλάνα Cant Z.506B απογειώνονται από το Brindisi της Απουλίας (πιθανότατα ανήκουν στο 35ο σμήνος ναυτικού βομβαρδισμού). Προηγούνται τριών μεταφορικών αεροσκαφών Savoia-Marchetti SM.82 που απογειώνονται από το αεροδρόμιο Galatina με 60 αλεξιπτωτιστές του 2ου Τάγματος Αλεξιπτωτιστών. Ο σχηματισμός κατευθύνεται στην Κεφαλλονιά όπου διεξάγεται αεραπόβαση. Η επιχείρηση λήγει με τον αφοπλισμό της μικρής ελληνικής αστυνομικής δύναμης που αποτελεί τη μόνη φρουρά της νήσου. Πρόκειται για την πρώτη επιχείρηση των Ιταλών αλεξιπτωτιστών (185a Divisione Paracadutisti “Folgore”) και στέφεται από πλήρη επιτυχία!

H αναφορά που τεκμηριώνει τη ρίψη των Ιταλών αλεξιπτωτιστών ως πρώτη επιχείρησή τους στον πόλεμο.

13                Σελ. 14 του κειμένου της αναφοράς της US Military Intelligence Service με ημερ. 2-12-1942

Η φωτογραφία που παρατίθεται εικονίζει ένα από τα υδροπλάνα να προσεγγίζει την προβλήτα του λιμανιού στο Αργοστόλι την ίδια ημέρα της κατάληψης της Κεφαλονιάς (και ένα μόνο μήνα πριν την αναφορά της καταστροφής του υδροπλάνου από το βρετανικό Maryland).

Italian seaplane Cant-Z-506B (Cephalonia 30-4-1941)

Στις 5 Μαΐου 1941 η μεραρχία «Acqui» αναλαμβάνει τη διοίκηση όλων των Ιονίων και η Ιταλική αεροπορία εγκαθιστά στην Κεφαλονιά και στη Ζάκυνθο σταθμούς αναγνώρισης – έγκαιρης προειδοποίησης, και στην Κέρκυρα ένα αεροδρόμιο περιορισμένης δυναμικότητας κυρίως ως σταθμό ανεφοδιασμού.

Οι πληροφορίες και τα αρχεία που τεκμηριώνουν την αναφορά προέρχονται από έρευνα που πραγματοποίησε ο Τηλέμαχος Μπεριάτος, 2010-2014.

 

Cant Z.506B “Airone”

Ιταλικό τρικινητήριο υδροπλάνο που αρχικά επιχειρούσε ως αναγνωριστικό και τορπιλοπλάνο. Η στρατιωτική αυτή έκδοση αναπτύχθηκε το 1939 (παράχθηκαν μόλις 324) από το πολιτικό επιβατηγό μοντέλο Cant Z.506Α του 1936.

CRDA_Cant Z.506B

Όταν η Ιταλία εισήλθε στον πόλεμο στις 10 Ιουνίου 1940, 97 αεροσκάφη ήταν επιχειρησιακά, κατανεμημένα σε δύο σμήνη ναυτικού βομβαρδισμού (Stormi da Bombardamento Marittimo, αναλυτικά: 31°Stormo B.M. “autonomo” στο αεροδρόμιο Cagliari-Elmas στη Σαρδηνία με 22 αεροσκάφη και 35° Stormo B.M. στο Brindisi της Απουλίας με 25 αεροσκάφη), καθώς και σε μερικές μοίρες ναυτικής αναγνώρισης (Squadriglia da Ricognizione Marittima).

Το “Airone” χρησιμοποιήθηκε ευρέως μεταξύ 1940-1941 στη Γαλλία και την Ελλάδα και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κατάληψη των νησιών, συμπεριλαμβανομένων των Ιονίων (Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Ζάκυνθος).

Η τρωτότητα του ενάντια στα συμμαχικά μαχητικά το περιόρισε στη συνέχεια του πολέμου σε αποστολές θαλάσσιας επιτήρησης και διάσωσης (στην αρχή του πολέμου ένας σχηματισμός με δύο αεροσκάφη στάθμευε στη Λέρο και μεταφέρθηκε αργότερα στη Ρόδο). Μετά την ιταλική συνθηκολόγηση, το αεροσκάφος χρησιμοποιήθηκε από τις γερμανικές δυνάμεις και στα ελληνικά νησιά. (Πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/CANT_Z.506)

 

Bristol Beaufighter, Φισκάρδο Κεφαλονιά

Aviation-Arcaeology-logoBristol Beaufighter, Φισκάρδο Κεφαλονιά

 

Τα συντρίμμια του Bristol Beaufighter βρίσκονται στον όρμο Κιμιλιά και σε βάθος 16 μέτρων.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δίνονται στην ιστοσελίδα του καταδυτικού, www.fiskardo-divers.com μετά την ανατίναξη του αεροσκάφους στη δεκαετία του 1960 για τη συλλογή των πολύτιμων μετάλλων, στο βυθό παραμένουν σήμερα μόνο συντρίμμια.

Η ακριβής ταυτοποίηση δεν είναι εύκολη λόγω της κατάστασης του ναυαγίου, μια γενική ταυτοποίηση ως βρετανικό αεροσκάφος, επιβεβαιώνεται από τα συντρίμμια που υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή του ναυαγίου.

Η παρακάτω αναφορά στον κατάλογο με τις “Απώλειες Bristol Beaufighter στην Ελλάδα 1941-1946” (επιμέλειας Μανώλη Μπαρδάνη), πολύ πιθανά να ταυτίζεται με το συγκεκριμένο αεροσκάφος:

"19-7-1944 1FU, Bristol Beaufighter TF Mk.X (NE 595/S) No. 603 Squadron RAF, F/Sgt. H.E. Yorke, F/Sgt. J.G. Shaw.
 Damaged by flak and ditched, Fiskardo, Kefalonia. Over Fiskardhou was fired on and was last seen heading North, 
loosing height with white smoke coming from one engine. Two distinct splashes were seen after the aircraft had passed 
behind a small knoll. One of the crew reported POW on 25-7-1944."

Φωτογραφία η οποία τραβήχτηκε από Bristol Beaufighter κατά τη διάρκεια επιδρομής εναντίον μικρού φορτηγού σκάφους και σκάφους ναυτικής περιπολίας σταθμευμένων στο λιμένα Φισκάρδου, Κεφαλονιά, ίσως και από την ίδια αποστολή.

RAF operations in Malta, Gibraltar, the Mediterranean
 "RAF operations in Malta , Gibraltar, the Mediterranean , 1940-1945 C3822. Low-level oblique aerial taken from a 
Bristol Beaufighter as it attacked a small cargo vessel and a naval patrol boat moored in the harbour at Fiskardho 
on the island of Cephalonia, Greece ."

Η επιμέλεια του κειμένου και η ανάκτηση της φωτογραφίας έγιναν από τον Τηλέμαχο Μπεριάτο.

Διάταξη μάχης Γερμανικών αεροσκαφών

Aviation-Arcaeology-logo

 

 

Απρίλιος 1941  Αεροδρόμια – διάταξη μάχης Γερμανικών αεροσκαφών στην Νότια Ελλάδα.

 

Luftwaffe GreeceMatt Walsh – The Battle of Greece and Crete. Published by Matt Walsh 2005

Απώλειες Hawker Hurricane στην Ελλάδα 1941-1944

Aviation-Arcaeology-logoΑπώλειες Hawker Hurricane στην Ελλάδα 1941-1944

Επιμέλεια: Μανώλης Μπαρδάνης

 

Ο κατάλογος αφορά σε αεροσκάφη τύπου Hawker Hurricane που απωλέσθηκαν στην Ελληνική επικράτεια και τα τότε όριά της. Τα περισσότερα αεροσκάφη αυτού του τύπου καταρρίφθηκαν επί εδάφους.
Η περισυλλογή των στοιχείων βασίστηκε στα ΑΒ serials και σε αρκετές πληροφορίες από το διαδύκτιο και την βιβλιογραφία που αναφέρεται πιο κάτω.
Επίσης όπου ήταν δυνατόν οι πληροφορίες διασταυρώθηκαν με τις καταρρίψεις που φέρονται να έκαναν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί πιλότοι, τα ονόματα των οποίων καθώς και οι μοίρες που ανήκαν, μαζί με κάποια ακόμη στοιχεία καταγράφηκαν στον κατάλογο.
Σε καμμία περίπτωση δεν είναι πλήρης και κάθε νέα πληροφορία που θα προκύπτει θα προστίθεται σε αυτόν.
Οπωσδήποτε κάποια λάθη είναι αναπόφευκτα και ευελπιστούμε σε υποδείξεις και στοιχεία από τον αναγνώστη προκειμένου να εντοπιστούν και να διορθωθούν.
Τα στοιχεία από τα Air Britain serials και κάποια από το διαδύκτιο παραμένουν σε Αγγλική γλώσσα ενώ συμπληρωματικά στοιχεία για Ελληνικά πληρώματα αλλά και όπου κρίθηκε σκόπιμο, μπορεί να αποδίδονται και στα Ελληνικά.

 

Hawker Hurricane

 

Αρκετοί από τους κωδικούς κατασκευής αυτών των αεροσκαφών είναι ασαφής ή εντελώς άγνωστοι, καθώς δεν ήταν διαθέσιμες πρωτογενείς πηγές, αρχεία και ORBs, ήτε γιατί αυτά δεν ήταν διαθέσιμα, ήτε γιατί είχαν καταστραφεί κατά τη διάρκεια ή το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου.
Συνοπτικά οι απώλειες αφορούν σε αεροσκάφη των μοιρών
(σε παρένθεση περιλαμβάνονται και οι κωδικοί των μοιρών που έφεραν τα αεροσκάφη):

RAF: 6Sqn.(JV), 33Sqn.(NW), 73Sqn.(TP), 80Sqn.(AP), 94Sqn.(GO), 123Sqn.(XE), 134Sqn.(GQ), 208Sqn.(-) 238Sqn.(RS), 274Sqn.(YK).
RHAF: 335Sqn.(FG) 336Sqn.(-)
SAAF: 41Sqn.(-)

Τελευταία ενημέρωση: 16/09/2014

Ο κατάλογος σε μορφή PDF: Hawker Hurricane losses in Greece 1941-1944

hariccane

Bristol Beaufighter

Aviation-Arcaeology-logo

Κείμενο: Μανώλης Μπαρδάνης   www.naxosdiving.com

Φωτογραφίες ναυαγίου: Παύλος Μπέσης

  • Ο ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΤΟΥ BEAUFIGHTER ΣΤΗ ΝΑΞΟ

Οι πρώτες πληροφορίες που είχαμε προέρχονταν από ηλικιωμένους κατοίκους, που γνώριζαν ότι κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου δυο συμμαχικά αεροσκάφη έπειτα από χτύπημα που δέχτηκαν με αντιαεροπορικά πυρά, αναγκάστηκαν να προσθαλασσωθούν στην περιοχή της Νάξου. Για το ένα από αυτά οι μεγαλύτερες πιθανότητες ήταν να έχει προσθαλασσωθεί στην ευρύτερη περιοχή του ακρωτηρίου Κούρουπας, στη Δυτική ακτή της Νάξου.

Aircraft Wreck Greece  BristolBeaufighter

Ένας σφουγγαράς μας είπε ότι ήξερε πως υπάρχει ένα αεροσκάφος στο βυθό του ακρωτηρίου Κούρουπας, περιγραφή που ταίριαζε με τις προηγούμενες πληροφορίες που είχαμε. Έτσι στις 21 Φεβρουαρίου 2006 ξεκινήσαμε τις έρευνες στο νοτιοανατολικό τμήμα του ακρωτηρίου, σε βάθη μεταξύ -32 και -40 μέτρων. Σε αυτό το σημείο του νησιού, συνήθως επικρατούν δυσμενείς καιρικές συνθήκες που δεν μας έδιναν τη δυνατότητα να καταδυθούμε όσο συχνά θέλαμε.

Έπειτα από 14 καταδύσεις στην περιοχή και αρκετές ώρες έρευνας με τη βοήθεια βαθύμετρου GPS, καλύψαμε μια έκταση περίπου 10.000 τετραγωνικών μέτρων ώσπου εντέλει στις 3 Ιούνη 2007 το εντοπίσαμε περίπου μισό μίλι ανοιχτά από το ακρωτήριο Κούρουπας.

Το αεροσκάφος τύπου Beaufighter, βρέθηκε σε τέτοια θέση που φάνταζε λες κι ο πιλότος του, όχι απλά το προσθαλάσσωσε, αλλά το «προσγείωσε» στο επίπεδο αμμώδες υπόστρωμα του βυθού, 34 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

AAG-Beau

  • Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ BEAUFIGHTER

Το αεροσκάφος βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Η κατεύθυνση του είναι προς τις 40 μοίρες Βόρειο-βορειοανατολικά. Η μύτη της ατράκτου έχει αποκοπεί και βρίσκεται πεσμένη στο βυθό μπροστά και αριστερά από το κουβούκλιο του κυβερνήτη. Το ραντάρ, καθώς και η έλικα του κινητήρα της δεξιάς πτέρυγας λείπουν, πιθανόν να αποκολλήθηκαν, χτυπημένα από τα Γερμανικά αντιαεροπορικά πυρά.

Δεν υπάρχουν ανθρώπινοι σκελετοί στο εσωτερικό του αεροσκάφους, ούτε στρατιωτικές μεταλλικές ταυτότητες. Η καλύπτρα επάνω από το χειριστήριο του κυβερνήτη είναι ανοιχτή, ενώ η αντίστοιχη, στη θέση του πλοηγού, λείπει, όπως και οι δύο πυξίδες του αεροσκάφους. Το πολυβόλο του πλοηγού παραμένει στο σημείο που έπεσε, μπροστά από το κάθισμα του, ενώ αρκετές σφαίρες είναι σκορπισμένες τριγύρω.

Η έλικα του κινητήρα της αριστερής πτέρυγας είναι στρεβλωμένη, γεγονός που οδηγεί στην υπόθεση ότι ο κινητήρας βρίσκονταν σε λειτουργία όταν το Beaufighter προσθαλασσώθηκε.

Aviation-archaeology-in-Greece

Σε κατεύθυνση 310 μοίρες και σε μικρή απόσταση, βρέθηκαν αποσπασμένα, μερικά ακόμα τμήματα της ατράκτου. Πλευρικά στην άτρακτο υπάρχουν αρκετές τρύπες από πυρά, σημάδια ανεξίτηλα της μάχης που δόθηκε. Κάποιες έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από 10 εκατοστά. Αποκολλημένα επίσης βρίσκονται και κάποια τμήματα της ατράκτου πίσω από τη θέση του πλοηγού. Το ουραίο πτερύγιο είναι σε καλή κατάσταση ενώ το πηδάλιο έχει κι αυτό αποκολληθεί.

Δεν έχει απομείνει ούτε ίχνος από το χρωματισμό του αεροσκάφους.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ BEAUFIGHTER

Οι παρακάτω πληροφορίες συλλέχθηκαν από πολλές διαφορετικές πηγές.

1. Γνωρίζουμε ότι στις 20 Οκτωβρίου 1943, μια περίπολος, από το LRDG (Long range desert group) που αποτελούνταν από επτά άνδρες, υπό τη διοίκηση του υπολοχαγού Aitken, έφτασε με μηχανοκίνητο καΐκι και αποβιβάστηκε στη Νάξο.

2. Λίγες ημέρες αργότερα η περίπολος παρατήρησε μερικά μεμονωμένα εχθρικά πλοία στην περιοχή του λιμανιού της Νάξου. Ανέφερε τις κινήσεις αυτές και…

3. Στις 30 Οκτωβρίου 1943 τέσσερα αεροσκάφη, απογειώθηκαν από την Κύπρο. Ήταν δυο βομβαρδιστικά Β-25 Mitchell του αμερικανικού σμήνους USAAF και δυο Beaufighter του 47ου σμήνους της RAF. Επιτέθηκαν και κατάφεραν να βυθίσουν δυο από τα εχθρικά πλοία, με το κόστος όμως της κατάρριψης του ενός Mitchell και του ενός Beaufighter.

4. To Beaufighter TF – Mk x με αριθμό JM-225* προσθαλασσώθηκε μισό μίλι ανοιχτά από το ακρωτήριο Κούρουπας στην Δυτική ακτή της Νάξου.

5. Το πλήρωμα του αεροσκάφους, Νέο – Ζηλανδικής εθνικότητας, πιστεύουμε ότι αποτελούσαν ο κυβερνήτης, σμηναγός W. E. Hayter από το 47ο σμήνος της RAF ενώ πλοηγός / πολυβολητής ήταν ο ανθυπασπιστής T. J. Harper του 603ου σμήνους της RAF. Οι δυο πιλότοι διέφυγαν το θάνατο εγκαταλείποντας έγκαιρα το αεροσκάφος που σύμφωνα με μαρτυρίες βετεράνων, χρειάζονται μόλις 30 δευτερόλεπτα για να αρχίσει να βυθίζεται.

6. Στην διάσωση τους πρωτοστάτησαν Ναξιώτες, που με κάλυψη, τους μετέφεραν στην Χώρα της Νάξου. Εκεί οι γιατροί αφού περιποιήθηκαν τα τραύματά τους, τους έντυσαν με τοπικές ενδυμασίες για να περνούν απαρατήρητοι.

7. Σύντομα ήρθαν σε επαφή με την περίπολο LRDG και κατάφεραν να τους φυγαδεύσουν κάτω από τις μύτες 650 στρατιωτών της Γερμανικής φρουράς.

8. Οι πιλότοι και οι επτά άνδρες της περιπόλου LRDG έφτασαν ασφαλείς στο νησί της Λέρου στις 6 Νοεμβρίου 1943 και κατόπιν μεταφέρθηκαν στην βάση τους στην Κύπρο.

Aviation-archaeology-in-Greece

 

  • ΤΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ

Το πρώτο διθέσιο Beaufighter πραγματοποίησε την πρώτη πτήση του στις 17 Ιουλίου 1939. Το όνομά του προήλθε από τις λέξεις Beaufort και Fighter.

Κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου χρησιμοποιήθηκε σαν αναγνωριστικό, μαχητικό, νυχτερινό μαχητικό, καταδιωκτικό, βομβαρδιστικό, ανθυποβρυχιακό, τορπιλοβόλο, μεγάλων αποστάσεων. Ήταν ίσως το καλύτερο μαχητικό – βομβαρδιστικό αεροσκάφος της εποχής του. Οι Γερμανοί το ονόμασαν «Ψιθυριστό θάνατο» για την εξαιρετική ικανότητα του σε ελιγμούς χαμηλής πτήσης καθώς και για την οπλική του δυνατότητα.

Όπως λέγεται, τα αεροσκάφη αυτού του τύπου ευθύνονται για τη βύθιση του 60% των πετρελαιοφόρων δεξαμενόπλοιων των εχθρικών δυνάμεων, αφήνοντας τους με τόσο λίγα καύσιμα που εντέλει και κυρίως γι’ αυτό το λόγο, έχασαν τον πόλεμο.

Τεχνικά χαρακτηριστικά:

Κατασκευαστής: Bristol Aeroplane co.

Τύπος: Bristol Beaufighter TF Mk x

Αριθμός αεροσκαφών που κατασκευάστηκαν: 2205

Κινητήρες: 2 Bristol Hercules XV11, 1770 ίππων έκαστος. (1319.52kW)

Μήκος: 12,70μ.

Ύψος: 4,83μ.

Άνοιγμα πτερύγων: 17,63μ.

Βάρος χωρίς φορτίο: 7076 κιλά

Μέγιστο επιχειρησιακό βάρος: 11521 κιλά

Μέγιστη ταχύτητα: 512 χλμ. / ώρα στα 3048μ.

Αρχική ταχύτητα ανόδου: 488μ. / λεπτό

Ακτίνα δράσης: 2366 χλμ. έως 2913 χλμ. μέγιστη.

Οπλισμός: 4 χωνευτά πολυβόλα βαρέως τύπου Hispano 20 χιλ. στην μύτη της ατράκτου,

4 εξωτερικά πολυβόλα 303 των 7,7 χιλ. στη δεξιά πτέρυγα,

2 εξωτερικά πολυβόλα 303 των 7,7 χιλ. στην αριστερή,

4 ρουκέτες RP-3, 41 κιλών ανά πτέρυγα ή 1 βόμβα 113 κιλών ανά πτέρυγα,

1 μυδραλιοβόλο Vickers GO ή 303 Browning στη θέση του πλοηγού,

1 x 18 Τορπίλη 457χιλ.

 

Οι πληροφορίες προέρχονται από το site του: Naxos Diving

Απώλειες Bristol Blenheim στην Ελλάδα 1940-1941

Aviation-Arcaeology-logo

Απώλειες Bristol Blenheim στην Ελλάδα 1940-1941

Επιμέλεια: Μανώλης Μπαρδάνης

Ο κατάλογος αφορά σε αεροσκάφη τύπου Bristol Blenheim που απωλέσθηκαν στην Ελληνική επικράτεια και τα τότε όριά της. Τα περισσότερα αεροσκάφη αυτού του τύπου καταρρίφθηκαν επί εδάφους.

Bristol_Blenheim
Η περισυλλογή των στοιχείων βασίστηκε σε ημερολόγια (ORBs) της RΑAF καθώς και σε αρκετές πληροφορίες από το διαδύκτιο και την βιβλιογραφία που αναφέρεται πιο κάτω.
Επίσης όπου ήταν δυνατόν οι πληροφορίες διασταυρώθηκαν με τις καταρρίψεις που φέρονται να έκαναν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί πιλότοι, τα ονόματα των οποίων καθώς και οι μοίρες που ανήκαν, μαζί με κάποια ακόμη στοιχεία καταγράφηκαν στον κατάλογο.
Σε καμμία περίπτωση δεν είναι πλήρης και κάθε νέα πληροφορία που θα προκύπτει θα προστίθεται σε αυτόν.
Οπωσδήποτε κάποια λάθη είναι αναπόφευκτα και ευελπιστούμε σε υποδείξεις και στοιχεία από τον αναγνώστη προκειμένου να εντοπιστούν και να διορθωθούν.
Τα στοιχεία από τα Air Britain serials, τα Operations Record Books και κάποια από το διαδύκτιο παραμένουν σε Αγγλική γλώσσα ενώ συμπληρωματικά στοιχεία για Ελληνικά πληρώματα αλλά και όπου κρίθηκε σκόπιμο, μπορεί να αποδίδονται και στα Ελληνικά.
Συνοπτικά οι απώλειες αφορούν σε αεροσκάφη των μοιρών:

RAF: 11Sqn. 14Sqn. 18Sqn. 30Sqn. 45Sqn. 84Sqn. 113Sqn. 203Sqn. 211Sqn. RHAF: 32Sqn. (32ΜΒ Μοίρα Βομβαρδισμού)

Τελευταία ενημέρωση: 05/09/2014

Ο κατάλογος σε μορφή PDF: Bristol Blenheim losses in Greece 1940-1941

Bristol Blenheim

Bristol Beaufighter, Ιθάκη

Aviation-Arcaeology-logo

 

Κείμενο: Μάκης Σωτηρόπουλος, Νίκος Καρατζάς

 

The Ithaki Beaufighter Pilot Arthur Geater

Reginald Arthur Geater joined the SAAF in the early forties, qualified as a twin engine pilot and  served for a long period as instructor. He subsequently served in 27 transport/maritime squadron, flying Venturas and Dakotas. 
He was eventually sent to Italy in mid 1944 for operational service with 19 squadron, flying the rocket firing Bristol Beaufighter.
During his operational service he flew  mostly sorties to targets in the Balkans. Missions consisted of  rocket attacks against enemy shipping, -motorised transports,  -gun emplacements, -buildings and rolling stock….. 
 
more:  Arthur Geater

RA Geater 7a

H έρευνα για τον εντοπισμό του Bauefighter ξεκίνησε από το Aquatic Diving Team με επικεφαλής τον Μάκη Σωτηρόπουλο έπειτα από πληροφορίες του Γιώργου Καρέλα και κατοίκων της Ιθάκης.

Aviation-Archaeology-in-Greece-Beau-156

Η έρευνα εντοπισμού διήρκεσε τρία χρόνια καθώς οι πιθανές τοποθεσίες πτώσεις του αεροσκάφους κάλυπταν μεγάλη θαλάσσια έκταση.

Με την βοήθεια εξελιγμένου Side Scan Sonar σαρώθηκε τμηματικά η βορειοανατολική πλευρά της Ιθάκης με αποτέλεσμα τον εντοπισμό του αεροσκάφους.

Aviation-Archaeology-Greece-Beau

Το Bristol 156 Beaufighter MkVI με s/n: KV930/V εντοπίστηκε στις ακτές της Ιθάκης. Το μοναδικό κομμάτι που αποκολλήθηκε είναι ένα τμήμα από το ουραίου τμήμα του αεροσκάφους.

Aviation archaeology GreeceBeau1

Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1944 και ώρα 17:05, το Beaufighter της 19 SAAF, δέχτηκε αντιαεροπορικά πυρά. Από τις βολές των αντιαεροπορικών προκλήθηκε φωτιά στον δεξιό κινητήρα με αποτέλεσμα την αναγκαστική προσθαλάσσωση κοντά στο νησί της Ιθάκης.

Το πλήρωμα του αεροσκάφους F/Lt. RA Geater (πιλότος) και F/O Stanley W Dellow (πλοηγός) διασώθηκαν με σχεδία από κατοίκους του νησιού.

Aviation-Archaeology-Greece-Beau_3

Η απώλεια του Beaufighter Mκ VI, s/n KV930/V αναφέρεται στον κατάλογο Beaufighter losses in Greece 1941-1946 που επιμελήθηκε ο Μανώλης Μπαρδάνης.

GTR1ab.jpg.opt1256x750o0,0s1256x750

Φωτογραφία από το Beau κατά την επίθεση στην Ιθάκη σε γερμανικό Siebel Ferry. Αργότερα πραγματοποίησε προσθαλάσσωση σε γειτονικό κόλπο.

 

 

Βίντεο του ναυαγίου στο σύνδεσμο: Bristol Beaufighter

Χρήσιμα link: WW2 Beaufighter Pilot Arthur Geater

 

Junkers – Ju88, Πατραϊκός

Aviation-Arcaeology-logo

 

 

Κείμενο:  Γιώργος Καρέλας

Επιμέλεια ιστορικής τεκμηρίωσης : Μανώλης Μπαρδάνης

 

Στους κύκλους των αυτοδυτών της Πάτρας υπήρχε η φήμη ότι στο βυθό του Αντιρρίου στους πρόποδες του βουνού Παλιοβούνα βρίσκεται βυθισμένο ένα αεροπλάνο.

Η δική μου έρευνα είχε ήδη ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια και η πρώτη αναγνωριστική κατάδυση πραγματοποιήθηκε από την ξηρά στη θέση Ρίζα μπροστά στις παιδικές κατασκηνώσεις . Η έρευνα στη θάλασσα δεν απέδωσε η ιστορική έρευνα όμως έδειξε ότι όντως ένα αεροπλάνο είχε πέσει φλεγόμενο στην περιοχή του Αντιρρίου.

4

Καθημερινή φύλλο της 7.4.1941 απόσπασμα που αναφέρεται η πτώση του Junkers 88

Στις 6 Απριλίου 1941 η Γερμανία κήρυξε τον πόλεμο σε Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα και αμέσως επιτέθηκε.

Οι εφημερίδες της εποχής γράφουν ότι η Ελλάδα αμύνεται και πάλι δια του πάτριου εδάφους. Η Καθημερινή της 7ης Απριλίου φιλοξενεί το 163 Πολεμικό ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου όπου μεταξύ των άλλων Ελληνικών επιτυχιών αναφέρεται η πτώση ενός Γερμανικού βομβαρδιστικού στην περιοχή του Αντιρρίου.

Το σκάφος έπεσε φλεγόμενο και όπως αναφέρεται, δύο Γερμανοί αεροπόροι απανθρακώθηκαν.Την περίοδο αυτή η Ελληνική αεροπορία είχε τεθεί εκτός μάχης αφού τα λιγοστά πεπαλαιωμένα Ελληνικά αεροσκάφη που είχαν πολεμήσει ηρωικά είτε είχαν καταρριφθεί, είτε είχαν τεθεί εκτός μάχης λόγω βλαβών…

Λίγα Βρετανικά Spitfire είχαν αναλάβει την προσπάθεια αναχαίτισης της Γερμανικής προέλασης στην Ελλάδα.

 

 Ο υποσμηναγός Peter Townley Dowding τρίτος από αριστερά μαζί με άλλους πιλότους της μοίρας 80 κάπου στην Ελλάδα τους πρώτους μήνες του 1941.

Στις 15.00 απογευματινή της 6ης Απριλίου ο υποσμηναγός Peter Townley Dowding (Βρετανός άσσος του πολέμου με πολλές καταρρίψεις στο ενεργητικό του) ειδοποιήθηκε ότι Γερμανικά βομβαρδιστικά πλησίαζαν την Αθήνα. Όταν έφτασε κοντά σε αυτά τα κυνήγησε κατά μήκος του Κορινθιακού κόλπου και αντάλλαξε πυρά με τους πυροβολητές των βομβαρδιστικών. Το Hurricane του Dowding δέχθηκε κάποιες σφαίρες πριν κατορθώσει να καταρρίψει ένα βομβαρδιστικό που έπεσε στη θάλασσα κοντά στην Πάτρα (όπως αναφέρεται στη σελίδα http://surfcity.kund.dalnet.se/commonwealth_dowding.htm )και είχε σαν αποτέλεσμα τη σύλληψη του κυβερνήτη του βομβαρδιστικού Fritz Dreyer και δύο εκ των μελών του πληρώματος.

Βομβαρδιστικό αεροσκάφος Junkers 88

Το δεύτερο μέρος της έρευνας στη θάλασσα έγινε λίγα χρόνια αργότερα από την πρώτη απόπειρα, με τη βοήθεια φουσκωτού σκάφους. Έγιναν τρεις καταδύσεις σε μέρος που μου υποδείχθηκε από ψαροντουφεκά που είχε δει κομμάτια από αεροπλάνο σε μικρό βάθος μπροστά στην Παλιοβούνα. Αμέσως μετά την είσοδό μας στο νερό στην πρώτη μας κατάδυση πέσαμε απάνω σε μια έλικα αεροσκάφους στα 11 μέτρα. Υπήρχαν και κάποια κομμάτια από το κουβούκλιο του πιλοτηρίου τα οποία όταν τα ξανα-αναζητήσαμε δεν καταφέραμε να τα εντοπίσουμε. Στη συνέχεια ερευνήσαμε το βυθό σε βάθη 30-40 μέτρων, βάθος που σύμφωνα με τους «αυτόπτες» είχαν δει το αεροπλάνο. Συνήθως στις καταδύσεις αυτές ελάμβαναν μέρος τέσσερις αυτοδύτες ερευνώντας το βυθό σε παράλληλη διάταξη σε απόσταση που υπήρχε οπτική επαφή του ενός από τον άλλο (μέρες με καλή σχετικά ορατότητα) είτε απλώνοντας μίτο και κολυμπώντας επίσης παράλληλα (μέρες με κακή ορατότητα) . Οι έρευνές μας πάντως δεν απέδωσαν. Οι ψαράδες που πλησιάσαμε με το σκάφος και ρωτήσαμε είπαν ότι ναι μεν το αεροπλάνο έπεσε στη θάλασσα αλλά στη συνέχεια εκτινάχτηκε  περί τα 400 μέτρα και κατέληξε φλεγόμενο στην ακτή,  κοντά στις παιδικές κατασκηνώσεις. Αποφάσισα να πάω και να ρωτήσω πους ντόπιους κατοίκους της περιοχής και κατά προτίμηση να βρω κάποιον ηλικιωμένο. Τελικά οι ηλικιωμένοι βρέθηκαν και όλοι επιβεβαίωσαν όσα είχα ακούσει από τους ψαράδες. Το αεροπλάνο είχε πέσει  στην ξηρά.

  • Αναφορές για αεροπλάνα που κατέπεσαν στον Πατραϊκό κόλπο κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου

-Στις 2 Απριλίου 1941 Ιταλικό βομβαρδιστικό Cant του 106 Gruppo   με κυβερνήτη τον Tenente Mario Bozzi χτυπήθηκε από το Hurricane του Βρετανού άσσου Vernon Woodward και κατέπεσε στην περιοχή Μεσολογγίου. Το πλήρωμα διασώθηκε χρησιμοποιώντας την πλαστική λέμβο του αεροσκάφους.

  http://surfcity.kund.dalnet.se/commonwealth_woodward.htm
http://www.aircrewremembered.com/Kracker/LuftwaffeAxisPilots.html

-Γερμανικό αεροσκάφος Arado της 126ης σμηναρχίας ναυτικής υποστήριξης καταρρίφθηκε στον Πατραϊκό κόλπο στις 17  Σεπτεμβρίου  1943. Πιθανότατα έπεσε μετά από επίθεση του δέχθηκε από 2 Beaufighter της Raf της 227 Μοίρας με πληρώματα το πρώτο τον Καναδό υποσμηναγό Πέρσι Γκίν και τον σμηνία Τίμοθι Μπάρετ και το δεύτερο με πιλότο τον Καναδό υποσμηναγό Ντ. Άντερσον και τον υποσμηναγό Τ.Τίμονς.

Από το βιβλίο του Anthony Rogers Tο Ολίσθημα του Τσώρτσιλ εκδ. Ιωλκός σελ. 76
-Στις 5.10.1943 Γερμανικό Messerschmitt Bf-109κατέπεσε στον Πατραϊκό. Ο κυβερνήτης του υποσμηναγός Alfred Kluss σκοτώθηκε
πηγή http://www.luftwaffe.be/miajg27.html

Στις 8 Οκτωβρίου 1943 ένα Αμερικανικό βομβαρδιστικό Michel B 25 της Νοτιοαφρικανικής 321ης μοίρας κατέπεσε στην περιοχή της Παναγοπούλας μετά από επιτυχημένο βομβαρδισμό στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Ο κυβερνήτης του αεροπλάνου James Buckner Fisher διασώθηκε μετά την προσθαλάσσωση και αιχμαλωτίστηκε όντας τραυματίας. Μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης το Νοέμβριο του 1943 όπου παρέμεινε σχεδόν 2 χρόνια. Την κατάρριψη χρεώθηκε η διάσημη Γερμανική μοίρα Jagdgeschwader 27 που είχε βάση στην Τυνησία.

Συγκεκριμένα στη σελίδα  http://www.cieldegloire.com/jg_027c.php αναφέρεται και το όνομα του Γερμανού πιλότου (Kurt Hoppe)

Ο κινητήρας του βομβαρδιστικού μπλέχτηκε στα δίχτυα μηχανότρατας το 2005 και ανελκύστηκε και πλέον βρίσκεται στο μουσείο της Πολεμικής μας αεροπορίας στο Τατόι.

Κατάφερα να επικοινωνήσω  με τον γιο του κυβερνήτη James Fisher που κατοικεί σήμερα στο Colorado των ΗΠΑ όπου μου εξιστόρησε τα παραπάνω που επίσης έχει δημοσιεύσει στο διαδίκτυο. (www.merkki.com/guestbook2005page1.htm)

Παραθέτω επίσης τις καταθέσεις πιλότων βομβαρδιστικού του σμήνους που παρακολούθησαν την κατάρριψη και σχετικό σκίτσο. Οι πληροφορίες περιέχονται στις αρχειοθετημένες αναφορές για  απώλειες πληρωμάτων και αεροσκαφών  ( ΜΑCR) της USAAF  με κωδικό αεροσκάφους  42-64675, της Αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας. (αρχείο Μανώλη Μπαρδάνη)

  • Eyewitness Accounts: Joyce, Bryan A., 2Lt, navigator, 448th BS 2nd Lieut. Bryan A. Joyce, 0-798814, navigator of the No. 2 plane (42-64668), 4th element of the 4th flight, commented as follows: “From the astrodome, I observed plane 42-64675, which was two elements in front of us, make a sharp turn of 180° and head back toward another B-25 which was falling behind and quickly losing altitude after an attack by enemy fighters. It seemed to me that Plane 675, in which Lt. Fisher was the pilot, slightly overshot his second 180° turn and when once again heading in the same direction we were, the plane was several hundred yards behind the damaged B-25 and was quickly gaining on him. Enemy fighters began to attack both of the planes behind the formation; the damaged B-25 went into the water and plane 675 pulled back up to rejoin our formation. His right engine was feathered and he continued to gain on us as we were only flying 150 mph. When we approached the narrows just before reaching Cape Avia, we were attacked by a fresh bunch of enemy fighters. Plane 675 had not quite reached our element and was the main prey for the aggressive fighters. The bomber began to lose altitude quickly and was forced to make a water landing with the fighters still attacking. There were splashes from bullets all around the bomber as the landing was made but none after the plane had stopped. The plane was still afloat when I last saw it. There was a slight haze and soon the plane could not be seen at all. I plotted the position where the plane landed in the water on my map.”
 
  • Eyewitness Accounts: Morris, Raymond A., T/Sgt, engineer-gunner, 448th BS/Sgt. Raymond Morris, 34202342, the tail gunner in the No. 3 Plane (41-12926), 4th element of the 4th flight, said: “I saw plane 42-64675 pass by the tail of our plane going in the opposite direction. He was heading for the other B-25 that had fallen back after an attack on our formation by enemy fighters. Plane 675 went on slightly behind the damaged bomber and then made a 180° turn back in our direction. At this time, the enemy fighters began to attack both of the bombers behind the formation. I tried to cover both of the planes with my tail gun but they were out of range. I saw the other bomber hit the water and explode. I was busy with attacking fighters for a moment and when I again looked at plane 675, the right engine was feathered and it was closing the gap between us. Before he had a chance to rejoin us, the formation was again attacked by enemy fighters. Several of the fighters picked plane 675 for their target. Plane 675 began to lose altitude and went into the water. It appeared that a good landing was made as the plane did not burn or fall apart when hitting. As we pulled away, I could see the plane floating on the water but couldn’t watch it for long because of more fighter attacks on our element which kept me very busy. When I again looked at the water, we were too far away to see if the aircraft was yet floating.”
 

Την ίδια μέρα αναφέρεται και η κατάρριψη ενός Αμερικανικού LOCKHEED P-38 Lightning  6-8 χιλιόμετρα Βόρεια -Βορειοδυτικά του ακρωτηρίου Πάπας.

http://en.wikipedia.org/wiki/Lockheed_P-38_Lightning η αναφορά υπάρχει στη σελίδα http://www.cieldegloire.com/jg_027c.php

H κατάρριψη έγινε από τον Γερμανό άσσο Fritz Gromotka http://www.cieldegloire.com/001_gromotka_f.php

Ο Γερμανός πιλότος την ίδια μέρα κατέριψε και ένα ακόμα  Αμερικανικό βομβαρδιστικό Β25 στον Κορινθιακό κόλπο.

Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από το blog: O Άγνωστος Πατραϊκός

Ιθάκη – Εντοπισμός νέων ευρημάτων στον βυθό

Aviation-Arcaeology-logo

Aviation-archaeology-Greece-Aircraft-wreck-1

Τα συντρίμμια του αεροσκάφους βρίσκονται βυθισμένα στο Ακρωτήριο Άγιος Ιωάννης Ιθάκης.

Στο βυθό βρίσκονται τρία τμήματα σε κάποια απόσταση μεταξύ τους, τα οποία περιλαμβάνουν δύο κινητήρες και το ουραίο τμήμα του αεροσκάφους. Μετά από έρευνα που πραγματοποίησε ο Τηλέμαχος Μπεριάτος εξετάζεται το ενδεχόμενο τα συντρίμμια να ανήκουν σε γερμανικό αεροσκάφος Junkers Ju 88.

Tο πηδάλιο (rudder), ο κάθετος σταθεροποιητής (horizontalstabilizer), οι εξυψωτήρες (elevators) και το ακροπτέρυγο (wing tip) έχουν αποκολληθεί, αλλά οι διαστάσεις διατομής της ατράκτου στο σημείο ένωσης με την ουρά, οι αναλογίες του οριζόντιου σταθεροποιητή και η θέση του πηδαλίου είναι μερικές λεπτομέρειες που συγκλίνουν στον τύπο.

Com_

ToJu88 σχεδιάστηκε για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός μέσου βομβαρδιστικού με υψηλές ταχύτητες ενώ ταυτόχρονα να έχει την δυνατότητα καθέτων εφορμήσεων. Ο σχεδιασμός ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1936, με υπεύθυνους τους WH Evers  και Alfred Gassner.

junkers-ju-88-bomber-06

Το πρωτότυπο του Junkers Ju 88Α / Ju 88V12 πέταξε για πρώτη φορά στις 21 Δεκεμβρίου, 1936, με κινητήρες από την Daimler-Benz DB 600A, με απόδοση 1.000 ίππων. Δυστυχώς κατά την δοκιμή το πρωτότυπο συνετρίβη. Ένα χρόνο μετά, τον Σεπτέμβριο του 1937, ολοκληρώθηκε ένα νέο πρωτότυπο στο οποίο χρησιμοποιήθηκαν κινητήρες Junkers Jumo 211, με απόδοση 1.200 ίππων.

Το πρωτότυπο Ju 88 τον Μάρτιο του 1939 θέτει, ορίζει, νέο ρεκόρ μεταφέροντας 2 τόνους σε μία κυκλική διαδρομή 1000 χιλιομέτρων με μέση ωριαία ταχύτητα 320mph/517kph.

Η Junkers Flugzeug und Motorenwerke AG σταμάτησε την παραγωγή το 1945. Η συνολική παραγωγή του Ju88 έφτασε τα 10.774 αεροσκάφη.

Aiplane-wreck-greece-Ithaki

Η κατάδυση από όπου προέρχονται  οι υποβρύχιες φωτογραφίες πραγματοποιήθηκε το 2001 από τους Χρήστο Μπαρούχα, Μάκη Σωτηρόπουλο και Νίκο Καρατζά.

Εντοπισμός νέων ευρημάτων στον βυθό

Κατά την διάρκεια καταδυτικής εξόρμησης σε εντοπισμένο αεροπορικό ναυάγιο Β’ Π.Π. στις ακτές της Ιθάκης, ο συνάδελφος και φίλος Γιώργος Σακελλαρίου εντόπισε και φωτογράφησε τμήμα του αεροσκάφους που δεν είχε τύχει προσοχής μέχρι σήμερα.

Σε συνέχεια προηγούμενων προσπαθειών αναγνώρισης του αεροσκάφους σύμφωνα με τα τμήματα που έχουν εντοπιστεί στον βυθό, κατόπιν συγκριτικής ανάλυσης αριθμού κινητήρων, διαστάσεων και αναλογιών του ουραίου τμήματος και επιχειρησιακών αναφορών που αφορούν την δράση των πολεμικών αεροσκαφών στην περιοχή κατά την διάρκεια του πολέμου (δημοσίευση: https://aviationarchaeology.gr/?p=521 ), και χάρη στην ευγενική ανταπόκριση του RAF Museum Cosford (www.rafmuseum.org.uk) το οποίο διατηρεί ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα πλήρη αεροσκάφη Junkers (συγκεκριμένα το «Ju 88 R-1, Werk Nr. 360043»), έγινε δυνατή η άμεση ταύτιση του ευρήματος ως διάταξη οπών εξαερισμού/διαρροής των δεξαμενών καυσίμου, οι οποίες στο Junkers Ju88 ήταν εύκαμπτες (τύπου ασκού) αυτοσφραγιζόμενες, τοποθετημένες στις πτέρυγες και στην άτρακτο.

Φωτο: Courtesy of George Sakellariou

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Φωτο: Courtesy of RAF Museum Cosfordcourtesy of RAF Museum Cosford   -3

Φωτο: Courtesy of RAF Museum Cosford courtesy of RAF Museum Cosford   -1

Φωτο: Courtesy of RAF Museum Cosford courtesy of RAF Museum Cosford   -2

Αρχή λειτουργίας του συστήματος

Κατά την πλήρωση των δεξαμενών οι ασκοί που τις αποτελούσαν διαστέλονταν ελαφρά και οι οπές εξαερισμού επέτρεπαν την διαφυγή του αέρα από τον χώρο μεταξύ δεξαμενών και κελύφους του αεροσκάφους. Κατά την διάρκεια της πτήσης, η ροή του αέρα επάνω από τις οπές υποβοηθούσε την αποφυγή συσσώρευσης καυσίμου λόγω διαρροής ή υπολειπόμενων ατμών. Ομοίως, σε περίπτωση διάτρησης των δεξαμενών/ασκών από εχθρικά πυρά χωρίς αυτές να εκραγούν, το καύσιμο που θα διέρρεε διοχετευόταν μακριά από το αεροσκάφος συντομότερα ώστε να αποφευχθεί επικίνδυνη συγκέντρωση στο εσωτερικό του (στις πτέρυγες και στην άτρακτο).

Έρευνα για τα μοντέλα αεροσκαφών που διέθεταν όμοιο εξάρτημα

Οι οπές εξαερισμού/διαρροής στο Ju88 βρίσκονταν στην κάτω πλευρά κάθε πτέρυγας στο τμήμα μεταξύ των κινητήρων και της ένωσης των πτερύγων με την άτρακτο αλλά και στην οροφή των δύο κύριων (στις πτέρυγες) κοιλοτήτων των τροχών του συστήματος προσγείωσης, σε συνολικά τέσσερις θέσεις. Το τεχνικό προσωπικό του μουσείου (RAF Museum Cosford) εκτός από το Ju88, έλεγξε τα υπόλοιπα γερμανικά αεροσκάφη που διαθέτει (Me109, Me262, Me163, Me410, FW190, Fieseler Storch) καθώς και ένα Ju83 στο μουσείο του Hendon και σε κανένα δεν βρέθηκε κάποιο παρόμοιο εξάρτημα.

Ithaca-Ju88-T

Διασπορά του ναυαγίου

Το αεροσκάφος φαίνεται ότι διαλύθηκε κατά την πρόσκρουση στην επιφάνεια: πιθανώς το ουραίο τμήμα, η άτρακτος και οι πτέρυγες αποκολλήθηκαν με το πρώτο να βυθίζεται σχετικά σύντομα και τις πτέρυγες να παρασύρονται στα ανοιχτά από τα ρεύματα που επικρατούν στην περιοχή, ενώ οι δύο κινητήρες λόγω της μεγάλης μάζας (μεγαλύτερη ορμή) και της μικρότερης επιφάνειας (μικρότερη οπισθέλκουσα) διένυσαν μεγαλύτερη απόσταση μέσα στο νερό, προς την ακτογραμμή. Ειδικά οι πτέρυγες ενδεχομένως διατήρησαν αυξημένη πλευστότητα λόγω των ενσωματωμένων δεξαμενών καυσίμου το οποίο είναι ελαφρύτερο από το νερό (χαμηλότερη πυκνότητα). Δεδομένου ότι στον βυθό βρίσκονται διεσπαρμένα διάφορα τμήματα του κελύφους, η άτρακτος ίσως διαλύθηκε σε μη άμεσα αναγνωρίσιμα μέρη που εκτείνονται σε αρκετά μεγάλη περιοχή. Σήμερα οι κινητήρες βρίσκονται σε βάθος -22μ. και -28μ. αντίστοιχα, ενώ το ουραίο τμήμα βρίσκεται σε βάθος -36μ. περίπου.

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα το προσωπικό του μουσείου που ανταποκρίθηκε άμεσα και με μεγάλο ενδιαφέρον στην αναζήτηση πληροφοριών, ενώ πρέπει να σημειώσουμε ότι απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο ότι υπηρετεί τον ρόλο του ως θεματοφύλακας της ιστορίας και αναμεταδότης της γνώσης.

Η έρευνα συνεχίζεται!

Έρευνα, επιμέλεια: Τηλέμαχος Μπεριάτος, 2014-2018

Dornier 24 – Κύθηρα

Aviation-Arcaeology-logo

 

Στις 23 Δεκεμβρίου του 1943, αεροσκάφος τύπου Do 24 της 7ης Σωστικής Μοίρας Θαλάσσης ξεκίνησε από το Φάληρο για να παραλάβει τους τραυματίες πετρελαιοκίνητου καϊκιού το οποίο είχε δεχθεί επίθεση από βρετανικά Beaufighter στο Καψάλι Κυθήρων. Μετά από άσχημη προσγείωση το αεροσκάφος παθαίνει ζημιές και βυθίζεται στην νότια άκρη των Κυθήρων*. Ο απολογισμός είναι 2 νεκροί και τα υπόλοιπα 4 μέλη του πληρώματος βαριά τραυματισμένα.

*) Το πολεμικό ημερολόγιο της γερμανικής Ναυτικής Διοίκησης Κρήτης αναφέρει νότια Κύθηρα, ενώ το πολεμικό ημερολόγιο της γερμανικής  7ης Σωστικής Μοίρας Θαλάσσης αναφέρει το Καψάλι Κυθήρων.

dornier 24

 

Σύμφωνα με το πολεμικό ημερολόγιο της μοίρας το αεροσκάφος είχε τα πολεμικά διακριτικά DJ+ZM και τον αριθμό κατασκευής 0087. Τα ονόματα του πληρώματος ήταν: Πιλότος Ofw. Walter Steinig (τραυματίας), Ασυρματιστής Fw. Guenter Kommnik (τραυματίας), Α΄ Ιπτάμενος Μηχανικός Uffz. Alfred Westerkowsky (τραυματίας),  Παρατηρητής Ofw. Richard Marquardt (νεκρός),  Β΄ Ιπτάμενος Μηχανικός Uffz. Günther Kunde (νεκρός).

 

Η αναφορά προέρχεται από το αρχείο του Δημήτρη Γκαλόν.

Do 24