Bristol Beaufighter TF Mk.X – Kefalonia Island

Aviation Arcaeology logo new

Bristol Beaufighter TF Mk.X – Kefalonia Island

1 Αυγούστου 1944

Σύμφωνα με το ημερολόγιο επιχειρήσεων (Operations Record Book – ORB) της 252 Μοίρας της R.A.F. (Middle East Command), την 1η Αυγούστου 1944 σχηματισμός 4 αεροσκαφών απογειώνεται από την αεροπορική βάση κοντά στη Βεγγάζη, Λιβύη (“StationBerka”, Benghazi, Libya) για να εκτελέσει επιθετική αναγνώριση στα παράλια της δυτικής Ελλάδας.

Στις 08:20 και στη θέση 38°38’Β, 20°45’Α ο σχηματισμός χωρίζεται σε δύο ζεύγη (αεροσκάφος «B» με το «H» και το «R» με το «K») όπως είχε σχεδιαστεί, προκειμένου να ερευνηθούν διαφορετικές ζώνες. Το «B» φέρει ρουκέτες 60 λιβρών (60lb, 27 κιλών περίπου), ενώ τα υπόλοιπα ρουκέτες των 25lb (11 κιλών περίπου), πλέον των πυροβόλων τους.

No.252 Squadron RAF badge (Spartan  Shield)

No.252 Squadron RAF badge (The Spartan Shield)

Εντοπισμός και Επιδρομή

Στις 08:36 το πρώτο ζεύγος εντοπίζει δύο πλοία τα οποία θεωρήθηκαν ως σκάφη συνοδευτικά στόλου τύπου «F» (Flottenbegeleiter, a.k.a. “F” boat), μισό μίλι νοτίως της νήσου Οξειάς, στο βόρειο άκρο της εισόδου του Πατραϊκού Κόλπου. Το αεροσκάφος «H» εφορμά με το πυροβόλο σε ένα από τα πλοία και την ίδια στιγμή το αεροσκάφος «B» επιχειρεί να επιτεθεί στον άλλο στόχο αλλά αποτρέπεται από την προσέγγιση του πλοίου εντός του καταφυγίου του – την υψηλή ακτογραμμή της Οξιάς, έτσι απομακρύνεται εκτελώντας αριστερόστροφο κύκλο. Το αεροσκάφος «Β» παρατηρεί το «Η» να προσθαλασσώνεται στη θέση 38°14’Β, 20°54’Α καθώς επίσης και την πνευστή σωστική λέμβος που διέθετε, με ένα άτομο εντός αυτής και άλλο ένα στο νερό να την προσεγγίζει. Τα αντιαεροπορικά πυρά είναι έντονα και το «Β» υφίσταται ζημιές στο αριστερό φτερό και στην ουρά οπότε αποφασίζει να επιστρέψει στην βάση του.

Beaufighter raid off Kalymnos. IWM  (C 4035)

Beaufighter raid off Kalymnos. IWM (C 4035)

Το άλλο ζεύγος αεροσκαφών μετά τον διαχωρισμό του σχηματισμού, συνεχίζει την σάρωση κατά μήκος της ακτογραμμής της νήσου Κάλαμος. Περίπου 5 λεπτά αργότερα εντοπίζει ένα σκάφος ανοιχτά της Οξειάς. Το αεροσκάφος «R» εφορμά πρώτο βάλλοντας με το πυροβόλο επιτυγχάνοντας πιθανά πλήγματα και έπειτα εκτοξεύοντας ζεύγος ρουκετών τα αποτελέσματα των οποίων δεν έγινε δυνατό να παρατηρηθούν. Τα αντιαεροπορικά πυρά είναι πλέον τόσο έντονα που το ίδιο αεροσκάφος πλήττεται, συγκεκριμένα στη βάση της δεξιάς πτέρυγας. Τότε το αεροσκάφος «Κ» ακολουθεί με ριπές του πυροβόλου του αλλά κατά την απομάκρυνση διαπιστώνει καπνό προερχόμενο από τον αριστερό κινητήρα, οπότε ενημερώνει μέσω του ασυρμάτου ότι χτυπήθηκε και ότι αλλάζει πορεία προς την Ιταλία, ενώ το αεροσκάφος «R» ενημερώνει ότι θα το συνοδεύσει. Όμως όταν στις 09:00 το «Κ» καταπέφτει στη θέση 38°00’Β, 20°57’Α το «R» υπερίπταται πάνω από το σημείο διαγράφοντας κύκλους για κάποια ώρα αλλά δεν βλέπει παρά συντρίμμια και μια αναποδογυρισμένη σωστική λέμβο.

No.252 Squadron off Preveza collier  BACCHUS. IWM (C3815)

No.252 Squadron off Preveza collier GINETTO . IWM (C3815) 

No.252 Squadron attacking CantZ501  in Preveza, 1943. IWM (CM 5296)

No.252 Squadron attacking CantZ501 in Preveza, 1943. IWM (CM 5296) 

Η τύχη των πληρωμάτων

Οι απώλειες της ημέρας ήταν μεγάλες, καθώς ο πιλότος του «LZ 530» J.D. Clark ήταν ένας από τους πιο πολλά υποσχόμενους στην Μοίρα, ενώ για το πλήρωμα του «NE 636» αυτή ήταν η πρώτη επιχειρησιακή έξοδος.

Αργότερα στα υπηρεσιακά μητρώα ο CharlesG.G. Davis πιλότος του NE 636/Η αρχικά αναφέρεται ως αιχμάλωτος πολέμου στην Γερμανία, στο POWStalagLuftcampno.7 ενώ μεταγενέστερα επέστρεψε σώος στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 13 Μαΐου 1945. Ο G. Waller αναφέρεται επίσης αιχμάλωτος αλλά και αυτός επέστρεψε στην Αγγλία.

Beaufighter raid in the Aegean sea.  IWM (C 4250)

Beaufighter raid in the Aegean sea. IWM (C 4250) 

Συνοπτικά, τα αεροσκάφη του 252 Squadron RAF Middle East Commandπου έλαβαν μέρος στην περιπολία ήταν:

Aircraft “B” «NE 254» Pilot S/L I.B. Butler, Nav. I.P. Cowl

Aircraft “H” «NE 636» Pilot W/O Charles Gordon Goodwin Davis, Nav. Sgt. George Norman Waller

Aircraft “R” «LZ 133» Pilot F/O J.A.T. Macintosh, Nav. R.H. Alderton

Aircraft “K” «LZ 530» Pilot P/O J.D. Clark, Nav. F/L E.A.C. Young

Eκ των οποίων κατέπεσαν τα:

1. BristolBeaufighterTFMk.X «NE 636/Η» (Νο.252 SqnRAF) από ΑΑ πυρά, στη θέση 38°14’Β, 20°54’Α.

2. BristolBeaufighterTFMk.X «LZ530/Κ» (Νο.252 SqnRAF) από ΑΑ πυρά, στη θέση 38°00’Β, 20°57’Α.

Οι πληροφορίες, η επεξεργασία και η επιμέλεια προέρχονται από έρευνα που πραγματοποίησε ο Τηλέμαχος Μπεριάτος, 2012-2015.

No. 252 Μοίρα RAF

Αεροσκάφη της αποτέλεσαν απόσπασμα που επιχειρούσε από την Μάλτα από τον Μάιο 1941, εξοπλισμένο με τα πρώτα μαχητικά της έκδοσης BeaufighterMk.IC- βαρέα μαχητικά μακρού βεληνεκούς, που ανέλαβαν υπηρεσία. Αυτά αποδείχτηκαν τόσο αποτελεσματικά εναντίον θαλάσσιων στόχων, αεροσκαφών και στόχων ξηράς που η CoastalCommand έγινε ο κύριος χρήστης του Beaufighter, αντικαθιστώντας τα πλέον παρωχημένα Beaufort και Blenheim. Στις 15 Ιουνίου 1941 το Μεσογειακό απόσπασμα αναδιοργανώθηκε σε Μοίρα. Επιδρομές σε νηοπομπές και παραθαλάσσιους στόχους στην Ανατολική Μεσόγειο διεξάγονταν από βάσεις στην Αίγυπτο (στο Idku) ως τμήμα της Νο.272 Μοίρας και στις 14 Νοεμβρίου 1941 η Νο.252 ανασυστάθηκε. Μετά από την κατάληψη αεροδρομίων στη Λιβύη στις αρχές του 1943, η Μοίρα διεξήγαγε θαλάσσιες περιπολίες γύρω από την ηπειρωτική Ελλάδα και την Κρήτη και τον Φεβρουάριο 1945 μεταφέρθηκε στην Ελλάδα όπου παρέμεινε έως την 1η Δεκεμβρίου 1946 όταν διαλύθηκε οριστικά.

Οι κωδικοί της Μοίρας (Squadroncodes) ήταν οι εξής:

«GW»                                  Απρίλιος 1939 – Σεπτέμβριος 1939

«PN»                                    Νοέμβριος 1940 – Μάιος 1941

«BT»                                    Μάιος 1941 – Νοέμβριος 1942

Αεροσκάφη που χειρίστηκε:

BeaufighterMk.IC              Μάιος 1941 – …

BristolBeaufighterMk.X   Ιούνιος 1944 – Δεκέμβριος 1946

(Ιστορία της Μοίρας: http://www.raf.mod.uk/history/252squadron.cfm)

(Φωτογραφίες: Imperial War Museum – IWM, UK)

Bristol Beaufighter Λιμένι, Λακωνίας – Limeni, Lakonia

Aviation-Arcaeology-logo

 

Bristol-Hercules

 

Τέσσερα Beaufighter Mk.VIc της 227 μοίρας στις 26.01.1944 απογειώνονται από τον αεροδιάδρομο BERKA III της Βεγγάζη για περιπολία στην Νότια Πελοπόννησο.
Στο σημείο 36.42N, 22.25E εντοπίζουν δικάταρτο καΐκι 80 τόννων το οποίο ήταν αγκυροβολημένο. Το σημείο αγκυροβολίου ήταν προστατευμένο από λόφους ύψους 400 μέτρων.
Το Beaufighter Mk.VIc με αριθμό JL708 E στην προσπάθεια του να πλήξει το καΐκι επιχείρησε προσκρούει στην θάλασσα με αποτέλεσμα τη συντριβή του.

Το πλήρωμα αποτελείτο από τους :

Pilot, F/O Alexander Harold Will, s/n 420093, R.A.A.F, Australian
20 ετών, Κοιμητήριο Φαλήρου, θέση 7C19

Navigator, F/O Brian Findley, s/n 136376, R.A.F.V.R British
20 ετών, Κοιμητήριο Φαλήρου, θέση 4C10

beaufighter-limeni

Αρχείο:  Operations Record Book  227 Sqn.

26/1/1944
301FTU, 227 Sqn. Dived into sea while attacking caique.
At 1117hrs, posn. 36.42N, 22.25E sighted two-masted caique 80 tons anchored in bay bordered on three sides by high hills 
up to 1200 feet. Two attacks in which all aircraft dropped bombs with unobserved results. 
Vessel damaged by many fire with cannon. In diving to attack, “E” was seen to crash into the sea, apparently unable 
to pull out of dive. 
Further attacks abandoned owing to difficulty of approach. “E” disintegrated and no survivors were seen.
Crew: F/O Alexander Harold WILL (Pilot) AUS/420093 RAAF Age 20 KIA 
F/O Brian FINDLEY (Navigator) 136376 RAFVR Age 20 KIA. 
Both buried in Phaleron War cemetary

Aviation Arcaeology Greece Beaufighter Mk.VIc.jpg

 

beaufighter-limeni-_1

Bristol Beaufighter _ Σητεία, Κρήτη

Aviation-Arcaeology-logo

 

 

Κείμενο – Φωτογραφίες: Βασίλης Μεντόγιαννης

 

Ένα από τα πιο επιτυχημένα αεροσκάφη των Βρετανών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πόλεμου, το Bristol Beaufighter, που πέρασε στην ιστορία μεταξύ των άγγλων στρατιωτών με το παρατσούκλι «Beau». «Ψιθυριστό θάνατο» αποκαλούσαν οι δυνάμεις του Άξονα, και πιο συγκεκριμένα οι Γιαπωνέζοι, αυτού του τύπου τα βρετανικά αεροπλάνα…

Greek-Wreck-_-Beau-Sitia-2

«Πετούσαν χαμηλά και αργά. Κουβαλούσαν μόνο μια τορπίλη, και ο διακριτικός θόρυβος που έκαναν οι μηχανές τους γινόταν αντιληπτός μόνο όταν πλέον ήταν πολύ κοντά μας. Η πατέντα με τις καλυμμένες βαλβίδες εξαγωγής των κινητήρων τα έκανε σχεδόν αθόρυβα… Στην αρχή ακούσαμε ένα απαλό σφύριγμα, θα μπορούσε να ήταν και ο αέρας από τα ξάρτια του πλοίου, μετά ένα συνεχόμενο μονότονο ψίθυρο και μετά το ακούσαμε ξεκάθαρα. Όμως η τορπίλη είχε ήδη φύγει… Το σκάφος κλυδωνίστηκε με δύναμη και σε λιγότερο από μισή ώρα βυθίστηκε… οι περισσότεροι χάθηκαν»…

Τα Bristol Beaufighter ήταν κυρίως ελαφριά βομβαρδιστικά με δυνατότητα προσέγγισης στόχου από πολύ μικρό ύψος, αφού είχαν τη δυνατότητα να πετούν με πολύ μικρή ταχύτητα. Παράλληλα εμπλέκονταν σε αερομαχίες και αποτελούσαν αεροσκάφη προστασίας, αφού συνόδευαν νηοπομπές. Εκεί όμως που δοξάστηκαν ήταν στον αγώνα κατά των πλοίων. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη ήταν ίσως από τα πλέον θανατηφόρα για τα πολεμικά πλοία. Πετώντας σε πολύ μικρό ύψος ευθυγραμμίζονταν με το εχθρικό πλοίο και εξαπέλυαν τη μια και μοναδική τους τορπίλη. Η βιβλιογραφία αναφέρει πως μόνο τα αυστραλιανά Beaufighter βύθισαν περισσότερα από 700 γιαπωνέζικα σκάφη.

Από το 1939 έως και το τέλος του πολέμου, το 1945, κατασκευάστηκαν συνολικά 5.564 τέτοια αεροσκάφη.

Στο πολεμικό θέατρο του Αιγαίου κύριος αντίπαλός τους ήταν τα γερμανικά Junkers-88, επίσης δικινητήρια αλλά με τέσσερα άτομα πλήρωμα. Αν και τα Beaufighter ήταν γρηγορότερα, με μέγιστη ταχύτητα τα 488 χιλιόμετρα την ώρα (ενώ τα Jukners-88 τα 470 χιλιόμετρα την ώρα), ήταν πιο ευέλικτα και πιο ικανά στις αερομαχίες. Τα Beaufighter προξενούσαν όμως και μεγαλύτερη ζημιά στον αντίπαλο αφού διέθεταν υπεροπλία, ενώ λόγω του μεγάλου φορτίου που κουβαλούσαν ήταν αρκετά ανθεκτικά ακόμα και εάν είχαν χτυπηθεί. Πάρα πολλά αεροσκάφη κατάφερναν να επιστρέψουν στη βάση τους ακόμα και εάν είχαν δεχθεί ισχυρά πυρά. Παρόλα αυτά, μόνο στο ελληνικό χώρο υπολογίζεται πως έχουν χαθεί παραπάνω από 100 αεροσκάφη Beaufighter.

 

Η έρευνα του ναυαγίου

Αν και είχαμε συναντήσει τρία ναυάγια των γερμανικών αεροπλάνων Junkers-88, δεν είχαμε ποτέ συναντήσει Beaufighter. Ένα μικρό τμήμα τέτοιου αεροσκάφος είχαμε δει μόνο μια φορά στα δίχτυα αλιευτικής τράτας στη Λέρο. Γνωρίζαμε επίσης και το ναυάγιο ενός άλλου ίδιου αεροσκάφους ανοιχτά της Σερίφου, αλλά ήταν σε πολύ βαθιά νερά, και δεν γνωρίζαμε την κατάσταση στην οποία βρισκόταν.

Ξαφνικά, η πληροφορία ήρθε από την Κρήτη…

Ο Γιώργος Κλώντζας, ο ένας από την ομάδα μας, πληροφορήθηκε την ύπαρξη ενός ναυαγισμένου αεροσκάφους στη θαλάσσια περιοχή της Σητείας. Όπως μας διηγήθηκε, το ακριβές σημείο τού το υπέδειξε ο κύριος Μανόλης Βαρβαρίκος, ενώ έως εκείνο το σημείο μόνο υποθέσεις μπορούσαμε να κάνουμε για τον τύπο του αεροπλάνου. Γνωρίζαμε μόνο πως ήταν δικινητήριο. Σύμφωνα με αυτό το στοιχείο, αν και στα τρικινητήρια συνηθίζεται να αποκολλάται ο ρυγχαίος κινητήρας έτσι ώστε να μην είναι κατανοητό αν διέθετε τρεις κινητήρες, το πιθανότερο ήταν να επρόκειτο για Junkers-88, Junkers-52 ή για Beaufighter. Φυσικά, θα μπορούσε το αεροσκάφος να ήταν και κάποιου άλλου τύπου, οι δικές μας όμως υποθέσεις αρχικά περιορίστηκαν σε κάποιο από αυτά τα τρία. Για να μπορέσουμε να ήμαστε έτοιμοι για τον τύπο του αεροσκάφους που θα αντιμετωπίζαμε αλλά και την κατάδυσή μας γενικότερα, κρίναμε ότι έπρεπε να καταδυθεί πρώτα ο Γιώργος, που θα μας έδινε την ανάλογη πληροφορία, ενώ θα επιβεβαιώναμε και το ακριβές στίγμα του ναυαγίου. Τελικά επρόκειτο για ένα Bristol Beaufighter!

Greek-Wreck-_-Beau-Sitia-1

Από εκείνο το σημείο ξεκινάμε λοιπόν τις έρευνές μας: ανοίγουμε τα κιτάπια μας, αλληλογραφούμε με το εξωτερικό, ψάχνουμε στο διαδίκτυο, επικοινωνούμε αλλά και ενημερώνουμε το Μουσείο της Πολεμικής Αεροπορίας στη Δεκέλεια. Προσπαθούμε πρώτα να ενημερωθούμε για τη βασική δομή και κατασκευή του αεροσκάφους, καθώς επίσης και σε ποια σημεία να ψάξουμε για να εντοπίσουμε την ταυτότητά του. Παράλληλα ελέγχουμε τις λίστες με τις απώλειες μήπως και ταυτίσουμε το σημείο με κάποια κατάρριψη.

Πολύ σύντομα ο Παναγιώτης Μαρκόπουλος, ειδικός στην αεροπορική ιστορία, μου ανακοινώνει πως το μοναδικό σημείο που αναγράφεται το μητρώο του αεροπλάνου είναι επάνω στους κινητήρες.

«Πουθενά αλλού, μόνο εκεί! Τα συγκεκριμένα αεροπλάνα δεν διέθεταν αριθμό παραγωγής αεροπλάνου, όπως έκαναν οι Γερμανοί, αλλά μόνο αριθμό παραγωγής για τον κάθε κινητήρα. Θα ψάξετε πίσω από τον κώνο των ελίκων στην καμπάνα του κινητήρα. Μόνο εκεί θα τον βρείτε, αν μπορέσετε να δείτε», μας λέει.

Ξεκινάμε λοιπόν από την Αθήνα και μαζί με τον Νίκο Γκόλφη συναντάμε τον Γιώργο Κλώντζα στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης. Από εκεί το επόμενο πρωί ταξιδεύουμε για Σητεία.

 

Ο Γιώργος, γνωρίζοντας πλέον την περιοχή, εντοπίζει εύκολα το σημείο του ναυαγίου με το ηχοβολιστικό.

Πριν ξεκινήσουμε, μοιράζουμε τις εργασίες που πρέπει να γίνουν. Ο Νίκος αναλαμβάνει τη δυσκολότερη δουλειά να προσπαθήσει να εντοπίσει τα μεταλλικά ταμπελάκια που αναγράφουν τον αριθμό παραγωγής των κινητήρων. Εγώ, κλασικά, θα φωτογραφήσω και ο Γιώργος θα καλύψει με βίντεο.

Καθώς ετοιμαζόμαστε, η ιδέα πως θα αντικρίσω ένα αεροσκάφος από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μού δημιουργεί μια συγκρατημένη ευχάριστη προσμονή. Το βάθος δεν είναι μεγάλο και η κατάδυση θεωρείται εύκολη. Προσεκτικά εξετάζω τα πάντα (γιατί συνήθως όλο και κάτι ξεχνάω) και φεύγω. Δεκαέξι μέτρα και δεν φαίνεται τίποτα ακόμα. Τα ναυαγισμένα αεροπλάνα πάντα μου προκαλούν ενθουσιασμό. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, αλλά είναι κάτι που με μαγεύει. Ίσως επειδή είναι ελαφριές, κομψές, πολύ προσεγμένες κατασκευές, δημιουργήματα που αποπνέουν ποιότητα.

Είκοσι ένα μέτρα, και το βλέπω. Η ορατότητα δεν είναι κακή, αλλά εκείνη την ημέρα είχε συννεφιά, με αποτέλεσμα το φως να είναι μειωμένο. Διακρίνω τους κινητήρες, οι έλικες ορθώνονται ακόμα ψηλά προς την επιφάνεια. Κομμάτια, συντρίμμια… συνεχίζω και βρίσκομαι ακριβώς μπροστά του. Ο Νίκος έχει πάρει ήδη θέση με το κεφάλι μέσα στο δεξιό κινητήρα και ψάχνει. Από μέσα μου εύχομαι να μπορέσει να το βρει. Μετά από τόσα χρόνια, η στρειδώνα και οι θαλάσσιες επικαθίσεις καθιστούν τη δουλειά αυτή αρκετά δύσκολη. Το περιορισμένο οπτικό πεδίο της μάσκας και το λιγοστό φως, σε συνδυασμό με τα σωματίδια που ταράζονται και θολώνουν τα νερά, μας αφήνουν λίγες πιθανότητες.

Εγώ συνεχίζω, πλησιάζω στο πιλοτήριο. Μόνο τα μπροστινά τζάμια έχουν σπάσει. Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, τα μπροστινά τζάμια είναι αυτά που δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση κατά τη διαδικασία της προσθαλάσσωσης. Τα πλαϊνά βρίσκονται στη θέση τους. Οι θαλάσσιες επικαθίσεις όμως μου δίνουν την αίσθηση πως και τα πλαϊνά τζάμια αποτελούν μέρος της ατράκτου. Μόλις όμως περνάω το κεφάλι μου στο εσωτερικό του πιλοτηρίου από το μπροστινό τζάμι, τα διακρίνω καθαρά. Φωτίζονται από το εξωτερικό φως σαν βιτρό αφηρημένης τέχνης. Στο πιλοτήριο ξεχωρίζω τις θέσεις των πιλότων και τα χειριστήρια. Τα όργανα δεν μπόρεσα να τα διακρίνω καλά και σκέφτηκα να τα πλησιάσω από την άλλη πλευρά.

Συνεχίζω προς την πίσω πλευρά αλλά πλήθος συντριμμιών, διχτυών και σχοινιών δεν μου επιτρέπουν να δω. Σκέφτηκα πως θα επανέλθω αργότερα βοηθούμενος από τα παιδιά. Φεύγω από αυτό το σημείο και κολυμπάω κάτω από το ρύγχος του αεροσκάφους. Τέσσερις μαύρες τρύπες με περιμετρική επιπλέον ενίσχυση δηλώνουν το σημείο όπου στεγάζονταν οι κάννες των πυροβόλων.

Greek-Wreck-_-Beau-Sitia

Το αεροσκάφος είναι σε σχετικά κακή κατάσταση. Το ουραίο τμήμα με το πηδάλιο και το κάθετο σταθερό πιθανόν να έχουν διαλυθεί εντελώς ή διαφορετικά να έχει αποκοπεί ολόκληρο κομμάτι και να βρίσκεται κάπου αλλού. Το σημείο της ατράκτου μεταξύ του πιλοτηρίου και του θόλου του πολυβολητή έχει επίσης και αυτό διαλυθεί. Οι πτέρυγες με τις ντίζες και τα συρματόσχοινα στέκονται κενά. Τα φτερά είναι σπασμένα λίγο μετά από τους κινητήρες. Ο δεξιός κινητήρας επίσης φαίνεται να έχει σπάσει και να έχει στραβώσει, γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως το αεροπλάνο πρέπει να έπεσε πρώτα με τη δεξιά πλευρά. Ίχνη των λόγων κατάρριψης δεν μπορούμε να δούμε, άλλωστε είναι εμφανές πως το αεροσκάφος έχει υποστεί σοβαρές ζημιές και από τις αλιευτικές τράτες· στην αριστερή πτέρυγα κάποια λεπτά σίδερα είναι στραβωμένα προς την επιφάνεια, αποδεικνύοντας πως τραβιόταν από την πλευρά της επιφάνειας. Από την κατάσταση του ρύγχους του αεροπλάνου και το γεγονός πως οι έλικες των κινητήρων δεν είναι στραβές αποδεικνύεται πως ο πιλότος γνώριζε έγκαιρα πώς θα προσθαλασσωθεί. Για το λόγο αυτό μείωσε όσο μπορούσε την ταχύτητά του, έσβησε τις μηχανές και προσπάθησε να προσθαλασσωθεί όσο το δυνατόν κοντύτερα στην ξηρά.

 

Και ενώ είμαι χαμένος στις σκέψεις μου ο Νίκος με σκουντάει στον ώμο. Τον ακολουθώ, έχω σχεδόν ξεχάσει ότι εδώ και είκοσι δύο λεπτά προσπαθούσε να εντοπίσει το ταμπελάκι. Σταματάει μπροστά από τον κινητήρα και μου δείχνει με το δάχτυλό του. Ένα μικρό ορθογώνιο ταμπελάκι καθαρό και γυαλισμένο βρισκόταν ακριβώς μπροστά στα μάτια μου. Το ήξερα, ο Νίκος διαθέτει μεγάλη υπομονή.

 

ENGINE TYPE:       HERCULES

ENGINE No: 11761 M

SERIES No:  XVII

A.M. No:       434309

 

Φωτογραφίζω και κολυμπάω πάλι προς τον Νίκο. Γνωρίζοντας πια το σημείο που βρίσκεται το ταμπελάκι, ο Νίκος εντοπίζει γρήγορα το ταμπελάκι και του δεύτερου κινητήρα:

 

ENGINE TYPE:       HERCULES

ENGINE No: 117104 M

SERIES No:  XVII

A.M. No:       434352

 

Ο Γιώργος έχει μόλις επιστρέψει από μία μεγάλη βόλτα γύρω από το χώρο του ναυαγίου και του δείχνουμε και εκείνου τα ταμπελάκια. Είχαμε συμφωνήσει εκ των προτέρων πως ο Γιώργος θα πραγματοποιούσε ένα μεγάλο κύκλο γύρω από το ναυάγιο, εξετάζοντας την πιθανότητα εντοπισμού του ουραίου τμήματος. Δεν είδε τίποτα όμως· μία καραβάνα του πληρώματος και μια μικρή φιάλη (πιθανόν οξυγόνου ή πυροσβεστήρας) ήταν μερικά από τα αντικείμενα του ναυαγίου.

Ξαφνικά ο Νίκος μάς εκπλήσσει και πάλι. Τον βλέπω από μακριά να έχει σηκώσει πολλή άμμο και να μου δείχνει κάτι. Πλησιάζω και βλέπω το Vickers. Το κινητό πολυβόλο που βρισκόταν στο θόλο του αεροπλάνου. Είναι διατηρημένο σε πολύ καλή κατάσταση όπου διακρίνεται εύκολα και το σταυρόνημα στην άκρη της κάννης. Δυστυχώς μου έχει τελειώσει το φιλμ και δεν το φωτογραφίζω.

Έχοντας συμπληρώσει περίπου τριάντα πέντε λεπτά κατάδυσης στα 28 μέτρα, έχει έρθει η ώρα να αναδυθούμε.

 

Το απόγευμα της ίδιας μέρας στη Σητεία, ρωτώντας να μάθουμε αν κάποιος ντόπιος γνώριζε ή είχε ακούσει κάτι, πληροφορηθήκαμε πως το διμελές πλήρωμά του σώθηκε. Όπως μας είπαν χαρακτηριστικά, οι Άγγλοι διασωθέντες περπατούσαν αγέρωχοι μπροστά από τους Γερμανούς, που τους συνέλαβαν αιχμάλωτους. Μάθαμε επίσης πως το ναυάγιο είναι γνωστό στους ντόπιους και πως τοπικός εκπαιδευτής καταδύσεων επισκέπτεται πότε – πότε το ναυάγιο

Θα καταδυόμασταν και την επόμενη ημέρα όπου είχα σκοπό να φωτογραφίσω το εσωτερικό του πιλοτηρίου, κάποια μικρά ευρήματα και το πολυβόλο. Δυστυχώς όμως κάποια τεχνικά προβλήματα δεν μας επέτρεψαν να συνεχίσουμε τις καταδύσεις μας και έπρεπε να αναχωρήσουμε.

 

Στην Αθήνα, τώρα, δεν μάθαμε και πολλά πράγματα. Πληροφορηθήκαμε ότι οι Βρετανική Πολεμική Αεροπορία δεν είχε βάση δεδομένων με το μητρώο των κινητήρων αλλά με τα διακριτικά όπου άνηκε το κάθε αεροσκάφος. Παρόλο που επικοινωνήσαμε με επιστήμονες από το εξωτερικό, δεν μπορέσαμε να βρούμε κάτι. Μας έστειλαν ολόκληρο τον κατάλογο με τις απώλειες των συγκεκριμένων αεροσκαφών στο Αιγαίο, αλλά οι καταρρίψεις και οι απώλειες είναι πάρα πολλές.

Δεν θα σταματήσουμε όμως εδώ. Φέτος το καλοκαίρι που θα ξαναβρεθούμε στην Κρήτη για μια εργασία που έχουμε με την Αρχαιολογική Υπηρεσία, θα προσπαθήσουμε να κλέψουμε λίγο χρόνο και να επανέλθουμε πάλι στο άγνωστό μας αεροπλάνο.

Επιτυχία για μας θα είναι να μάθουμε την ιστορία του. Να ταυτιστούμε με το πλήρωμά του και να ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο, ζώντας έστω και λίγο μέσα από την εικόνα που μας προσφέρει το βυθισμένο πολεμικό αεροσκάφος την τρομερή περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…

 

Aviation Archaeology in Greece Photo Archives

Aviation-Arcaeology-logo

Άλμπουμ με ιστορικές φωτογραφίες αρχείου

Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο του Σμηναγού Επιμελητείας Γεώργιου Σιδερή. Ευχαριστούμε την Αρετή Λεβογιάννη για την παραχώρηση των φωτογραφιών. 

   Aviation-Greece-Hawker-Audax-Mk1Aviation-Greece-Hawker-Hart-Mk1

Αεροσκάφη Hawker Hart (παρ: Hawker Audax Mk I) της RAF, πιθανότατα στο Jaffa LG, Σινά ή στο Abu Qir – Αίγυπτος.
 
 

Aviation-Arcaeology-in-Greece---santorini


Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο και το ημερολόγιο του Παναγιώτη Κούτρα (1914 – 1998), ημερολόγιο που αφορά την περίοδο  Ιούλιος – Νοέμβριος 1941.

Aviation-Archaeology-greece_Koutras3

Aviation-Archaeology_Koutras

Aviation-Archaeology-greece_Koutras1

Aviation-Archaeology-greece_Koutras2

Aviation-Archaeology-greece-Avro-Anson-Mk-I-

                                                    


Ιστορικές Φωτογραφίες

Aviation-Archaeology-Greece_Kastelorizo

 
 
 
Aviation-Archaeology-Greece_-Samos
 
 
 
 
Hassani_Kalamaki
 

Bristol Beaufighter JM317S

Aviation-Arcaeology-logo

 

 

Greek flagΤο αεροσκάφος τύπου Bristol Type 156 Beaufighter Mk.X με σειριακό αριθμό JM317/S συνετρίβη στις 30 Οκτωβρίου 1943 σε θαλάσσια περιοχή του βορειοδυτικού όρμου Αμπράμ της Νάξου. Το αεροσκάφος εντοπίστηκε και λεηλατήθηκε μετά τον πόλεμο και σήμερα έχουν απομείνει στο βυθό σκορπισμένα συντρίμμια σε σχετικά ρηχό βάθος 12 έως 16 μέτρων. Σε έρευνα πεδίου που πραγματοποιήθηκε από τον ιδιοκτήτη του Naxos Diving Center εκπαιδευτή Κο Μανώλη Μπαρδάνη το 2007 εντοπίστηκε η πυξίδα του πιλότου. Πρόκειται για πυξίδα Air Ministry Ref No 6A/726 τύπου P8.

 

enlish flagOn 30 October 1943 a RAF Bristol Type 156 Beaufighter Mk.X with s/n JM317/S crashed into the sea in Abram Bay, on the Cycladic island of Naxos.
The wreck was discovered and looted during the post war years and the remaining parts rest today scattered on the seabed at a shallow depth of 12-16 meters.
During a field survey conducted by Naxos Diving Center Owner and Dive Instructor Mr Manolis Bardanis in 2007 the Pilot’s Compass Air Ministry Type P8 with ref. No 6a/726 of diameter 13.6 cm, width 7.7 cm and weight 821 gr, in service and commonly used since 1937 and throughout the WWII onboard RAF and RAAF Spitfires, Hurricanes, Tiger Moths and Beaufighters, was recovered, restored and handed over to the Hellenic Air Force Museum in Dekelia-Tatoi, Greece, in February 2008, where it is continuously exhibited since.

 

GermanAm 30. Oktober 1943 ist der RAF Bristol Typ 156 Beaufighter Mk.X mit S/N JM317/S ins Meer in der Bucht von Abram, einem nordwestlichen Strand zwischen Apollonas und Eggares Dörfer, auf der Zykladischen Insel Naxos, abgestürzt.

Das Wrack ist in den Nachkriegsjahren endeckt und geplündert worden und die Flugzeugrestteile befinden sich heute in einer flachen Tiefe zwichen 12 und 16 Meter auf dem Meeresboden verstreut .

Während einer Feldsforschung von Naxos Diving Center Inhaber und Tauchinstruktor Herrn Manolis Bardanis im Jahre 2007 der Flugzeugkompass Air Ministry Typ P8 Ref. Nr 6a/726 mit Durchmesser 13,6 cm, Breite 7,7 cm und Gewicht 821 gr, seit 1937 im Dienst und im Laufe des 2. WK an Bord der meisten RAF und RAAF Spitfires, Hurricanes, Tiger Moths und Beaufighters regelmäßig ausgeführt worden ist, wurde wiedergefunden, renoviert und im Februar 2008 dem Griechichen Luftwaffe Museum in Dekelia-Tatoi, Griechenland übergeben, wo es seitdem ständig ausgestellt wird.

P8-compass

 

Η πυξίδα τύπου P8 χρησιμοποιήθηκε από το 1937 σε αεροσκάφη τύπου Spitfire, Hurricane, Tiger moth, Beaufighter. H πυξίδα έχει Διάμετρο 13.6 cm, ύψος 7.7 cm, βάρος 821 gr.

Τhe Pilot's Compass Type P8 with ref. No 6a/726 of diameter 13.6 cm, width 7.7 cm and weight 821 gr, in service and commonly used 
since 1937 and throughout the WWII onboard RAF and RAAF Spitfires, Hurricanes, Tiger Moths and Beaufighters.

 

Aviation Archaeology Greece Beau Compass2

 Η πυξίδα όπως εντοπίστηκε στον βυθό.

 

Φωτογραφίες της πυξίδας μετά από τις διαδικασίες καθαρισμού.

 Aviation Archaeology Greece Beau Compass1Aviation Archaeology Greece Beau Compass1 (2)

Aviation Archaeology Greece Beau Compass4

Η πυξίδα παρεδόθη στο Μουσείο Πολεμικής Αεροπορίας στο Τατόι τον Φεβρουάριο του 2008.

   Aviation-Archaeology-Greece-Beau-Compass1-(4)Aviation Archaeology Greece Beau Compass1 (3)

 

 

 

 

 

 

 

 

Φωτογραφίες από συντρίμμια του αεροσκάφους.

Aviation-Archaeology-Greece-Beau-Compass1-2

Aviation-Archaeology-Greece-Beau-Compass1-1

Beaufighter, Στενό Κέας – Μακρονήσου

Aviation-Arcaeology-logoΗ Μακρόνησος ή κατά τους αρχαίους χρόνους “Ελένη” είναι το δυτικότερο νησί των Κυκλάδων. Στο στενό Κέας – Μακρονήσου υπάρχουν κάποια από τα σημαντικότερα ναυάγια η ιστορία των οποίων ξεκινά από τον 2ο αιώνα π.Χ.

Αεροπορικό ναυάγιο είχε εντοπιστεί κατά τη διάρκεια καταδυτικής αποστολής το 2008 σε μικρή απόσταση από το λιμάνι της Κέας, και αφορούσε αεροσκάφος  τύπου Junkers 52 το οποίο κατέπεσε τον Σεπτέμβριο του 1943.

JU52

Σύμφωνα με τους πίνακες απωλειών τα αεροσκάφη τα οποία έχουν χαθεί στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή υπολογίζονται σε δώδεκα.

 

Σύμφωνα με το σκίτσο/χάρτη που παρουσιάζεται, το οποίο προέρχεται από αναφορά ομάδας Γερμανικών αντιαεροπορικών, αναφέρεται σε δυο ακόμα καταρρίψεις Βρετανικών αεροσκαφών τύπου Beaufighter στην ίδια περιοχή.

kea

Σύμφωνα με την αναφορά στις 06/09/1944, σχηματισμός από 12 beaufighter δέχτηκε πυρά ενώ πετούσε κατά μήκος του στενού Κέας – Μακρονήσου με αποτέλεσμα δυο εξ αυτών να καταρριφθούν στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή.

Bristol Beaufighter

Aviation-Arcaeology-logo

Κείμενο: Μανώλης Μπαρδάνης   www.naxosdiving.com

Φωτογραφίες ναυαγίου: Παύλος Μπέσης

  • Ο ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΤΟΥ BEAUFIGHTER ΣΤΗ ΝΑΞΟ

Οι πρώτες πληροφορίες που είχαμε προέρχονταν από ηλικιωμένους κατοίκους, που γνώριζαν ότι κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου δυο συμμαχικά αεροσκάφη έπειτα από χτύπημα που δέχτηκαν με αντιαεροπορικά πυρά, αναγκάστηκαν να προσθαλασσωθούν στην περιοχή της Νάξου. Για το ένα από αυτά οι μεγαλύτερες πιθανότητες ήταν να έχει προσθαλασσωθεί στην ευρύτερη περιοχή του ακρωτηρίου Κούρουπας, στη Δυτική ακτή της Νάξου.

Aircraft Wreck Greece  BristolBeaufighter

Ένας σφουγγαράς μας είπε ότι ήξερε πως υπάρχει ένα αεροσκάφος στο βυθό του ακρωτηρίου Κούρουπας, περιγραφή που ταίριαζε με τις προηγούμενες πληροφορίες που είχαμε. Έτσι στις 21 Φεβρουαρίου 2006 ξεκινήσαμε τις έρευνες στο νοτιοανατολικό τμήμα του ακρωτηρίου, σε βάθη μεταξύ -32 και -40 μέτρων. Σε αυτό το σημείο του νησιού, συνήθως επικρατούν δυσμενείς καιρικές συνθήκες που δεν μας έδιναν τη δυνατότητα να καταδυθούμε όσο συχνά θέλαμε.

Έπειτα από 14 καταδύσεις στην περιοχή και αρκετές ώρες έρευνας με τη βοήθεια βαθύμετρου GPS, καλύψαμε μια έκταση περίπου 10.000 τετραγωνικών μέτρων ώσπου εντέλει στις 3 Ιούνη 2007 το εντοπίσαμε περίπου μισό μίλι ανοιχτά από το ακρωτήριο Κούρουπας.

Το αεροσκάφος τύπου Beaufighter, βρέθηκε σε τέτοια θέση που φάνταζε λες κι ο πιλότος του, όχι απλά το προσθαλάσσωσε, αλλά το «προσγείωσε» στο επίπεδο αμμώδες υπόστρωμα του βυθού, 34 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

AAG-Beau

  • Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ BEAUFIGHTER

Το αεροσκάφος βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Η κατεύθυνση του είναι προς τις 40 μοίρες Βόρειο-βορειοανατολικά. Η μύτη της ατράκτου έχει αποκοπεί και βρίσκεται πεσμένη στο βυθό μπροστά και αριστερά από το κουβούκλιο του κυβερνήτη. Το ραντάρ, καθώς και η έλικα του κινητήρα της δεξιάς πτέρυγας λείπουν, πιθανόν να αποκολλήθηκαν, χτυπημένα από τα Γερμανικά αντιαεροπορικά πυρά.

Δεν υπάρχουν ανθρώπινοι σκελετοί στο εσωτερικό του αεροσκάφους, ούτε στρατιωτικές μεταλλικές ταυτότητες. Η καλύπτρα επάνω από το χειριστήριο του κυβερνήτη είναι ανοιχτή, ενώ η αντίστοιχη, στη θέση του πλοηγού, λείπει, όπως και οι δύο πυξίδες του αεροσκάφους. Το πολυβόλο του πλοηγού παραμένει στο σημείο που έπεσε, μπροστά από το κάθισμα του, ενώ αρκετές σφαίρες είναι σκορπισμένες τριγύρω.

Η έλικα του κινητήρα της αριστερής πτέρυγας είναι στρεβλωμένη, γεγονός που οδηγεί στην υπόθεση ότι ο κινητήρας βρίσκονταν σε λειτουργία όταν το Beaufighter προσθαλασσώθηκε.

Aviation-archaeology-in-Greece

Σε κατεύθυνση 310 μοίρες και σε μικρή απόσταση, βρέθηκαν αποσπασμένα, μερικά ακόμα τμήματα της ατράκτου. Πλευρικά στην άτρακτο υπάρχουν αρκετές τρύπες από πυρά, σημάδια ανεξίτηλα της μάχης που δόθηκε. Κάποιες έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από 10 εκατοστά. Αποκολλημένα επίσης βρίσκονται και κάποια τμήματα της ατράκτου πίσω από τη θέση του πλοηγού. Το ουραίο πτερύγιο είναι σε καλή κατάσταση ενώ το πηδάλιο έχει κι αυτό αποκολληθεί.

Δεν έχει απομείνει ούτε ίχνος από το χρωματισμό του αεροσκάφους.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ BEAUFIGHTER

Οι παρακάτω πληροφορίες συλλέχθηκαν από πολλές διαφορετικές πηγές.

1. Γνωρίζουμε ότι στις 20 Οκτωβρίου 1943, μια περίπολος, από το LRDG (Long range desert group) που αποτελούνταν από επτά άνδρες, υπό τη διοίκηση του υπολοχαγού Aitken, έφτασε με μηχανοκίνητο καΐκι και αποβιβάστηκε στη Νάξο.

2. Λίγες ημέρες αργότερα η περίπολος παρατήρησε μερικά μεμονωμένα εχθρικά πλοία στην περιοχή του λιμανιού της Νάξου. Ανέφερε τις κινήσεις αυτές και…

3. Στις 30 Οκτωβρίου 1943 τέσσερα αεροσκάφη, απογειώθηκαν από την Κύπρο. Ήταν δυο βομβαρδιστικά Β-25 Mitchell του αμερικανικού σμήνους USAAF και δυο Beaufighter του 47ου σμήνους της RAF. Επιτέθηκαν και κατάφεραν να βυθίσουν δυο από τα εχθρικά πλοία, με το κόστος όμως της κατάρριψης του ενός Mitchell και του ενός Beaufighter.

4. To Beaufighter TF – Mk x με αριθμό JM-225* προσθαλασσώθηκε μισό μίλι ανοιχτά από το ακρωτήριο Κούρουπας στην Δυτική ακτή της Νάξου.

5. Το πλήρωμα του αεροσκάφους, Νέο – Ζηλανδικής εθνικότητας, πιστεύουμε ότι αποτελούσαν ο κυβερνήτης, σμηναγός W. E. Hayter από το 47ο σμήνος της RAF ενώ πλοηγός / πολυβολητής ήταν ο ανθυπασπιστής T. J. Harper του 603ου σμήνους της RAF. Οι δυο πιλότοι διέφυγαν το θάνατο εγκαταλείποντας έγκαιρα το αεροσκάφος που σύμφωνα με μαρτυρίες βετεράνων, χρειάζονται μόλις 30 δευτερόλεπτα για να αρχίσει να βυθίζεται.

6. Στην διάσωση τους πρωτοστάτησαν Ναξιώτες, που με κάλυψη, τους μετέφεραν στην Χώρα της Νάξου. Εκεί οι γιατροί αφού περιποιήθηκαν τα τραύματά τους, τους έντυσαν με τοπικές ενδυμασίες για να περνούν απαρατήρητοι.

7. Σύντομα ήρθαν σε επαφή με την περίπολο LRDG και κατάφεραν να τους φυγαδεύσουν κάτω από τις μύτες 650 στρατιωτών της Γερμανικής φρουράς.

8. Οι πιλότοι και οι επτά άνδρες της περιπόλου LRDG έφτασαν ασφαλείς στο νησί της Λέρου στις 6 Νοεμβρίου 1943 και κατόπιν μεταφέρθηκαν στην βάση τους στην Κύπρο.

Aviation-archaeology-in-Greece

 

  • ΤΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ

Το πρώτο διθέσιο Beaufighter πραγματοποίησε την πρώτη πτήση του στις 17 Ιουλίου 1939. Το όνομά του προήλθε από τις λέξεις Beaufort και Fighter.

Κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου χρησιμοποιήθηκε σαν αναγνωριστικό, μαχητικό, νυχτερινό μαχητικό, καταδιωκτικό, βομβαρδιστικό, ανθυποβρυχιακό, τορπιλοβόλο, μεγάλων αποστάσεων. Ήταν ίσως το καλύτερο μαχητικό – βομβαρδιστικό αεροσκάφος της εποχής του. Οι Γερμανοί το ονόμασαν «Ψιθυριστό θάνατο» για την εξαιρετική ικανότητα του σε ελιγμούς χαμηλής πτήσης καθώς και για την οπλική του δυνατότητα.

Όπως λέγεται, τα αεροσκάφη αυτού του τύπου ευθύνονται για τη βύθιση του 60% των πετρελαιοφόρων δεξαμενόπλοιων των εχθρικών δυνάμεων, αφήνοντας τους με τόσο λίγα καύσιμα που εντέλει και κυρίως γι’ αυτό το λόγο, έχασαν τον πόλεμο.

Τεχνικά χαρακτηριστικά:

Κατασκευαστής: Bristol Aeroplane co.

Τύπος: Bristol Beaufighter TF Mk x

Αριθμός αεροσκαφών που κατασκευάστηκαν: 2205

Κινητήρες: 2 Bristol Hercules XV11, 1770 ίππων έκαστος. (1319.52kW)

Μήκος: 12,70μ.

Ύψος: 4,83μ.

Άνοιγμα πτερύγων: 17,63μ.

Βάρος χωρίς φορτίο: 7076 κιλά

Μέγιστο επιχειρησιακό βάρος: 11521 κιλά

Μέγιστη ταχύτητα: 512 χλμ. / ώρα στα 3048μ.

Αρχική ταχύτητα ανόδου: 488μ. / λεπτό

Ακτίνα δράσης: 2366 χλμ. έως 2913 χλμ. μέγιστη.

Οπλισμός: 4 χωνευτά πολυβόλα βαρέως τύπου Hispano 20 χιλ. στην μύτη της ατράκτου,

4 εξωτερικά πολυβόλα 303 των 7,7 χιλ. στη δεξιά πτέρυγα,

2 εξωτερικά πολυβόλα 303 των 7,7 χιλ. στην αριστερή,

4 ρουκέτες RP-3, 41 κιλών ανά πτέρυγα ή 1 βόμβα 113 κιλών ανά πτέρυγα,

1 μυδραλιοβόλο Vickers GO ή 303 Browning στη θέση του πλοηγού,

1 x 18 Τορπίλη 457χιλ.

 

Οι πληροφορίες προέρχονται από το site του: Naxos Diving

Bristol Beaufighter, Νάξος

Aviation-Arcaeology-logo

 

[cryout-button-color url=”#” color=”#47AFFF”]Bristol Beaufighter[/cryout-button-color]

 

Φωτογραφίες: Παύλος Μπέσης

 

 

Aviation-archaeology-in-Greece

 

Aviation-archaeology-in-Greece

 

Aviation-archaeology-in-Greece

 

Beaufighter aviation archaeology.gr

USAAF Manual

Aviation-Arcaeology-logo

Τεχνικά εγχειρίδια, εγχειρίδια πτήσης, εκπαιδευτικά εγχειρίδια αμερικάνικων αεροσκαφών

  • B-24D Liberator Flight Manual        Μπορείτε να ‘κατεβάσετε’ το αρχείο σε μορφή PDF από το Aviation Archaeology Library
  • B-25 Pilot Training Manual               Μπορείτε να ‘κατεβάσετε’ το αρχείο σε μορφή PDF από το Aviation Archaeology Library
  • B-26 Pilot Training Manual               Μπορείτε να ‘κατεβάσετε’ το αρχείο σε μορφή PDF από το Aviation Archaeology Library

 

Junkers – Ju 88

Aviation-Arcaeology-logo

 

To Ju88 κατασκευάστηκε από την Junkers Flugzeug und Motorenwerke AG. Σχεδιάστηκε για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός μέσου βομβαρδιστικού με υψηλές ταχύτητες και να ταυτόχρονα να έχει την δυνατότητα καθέτων εφορμήσεων. Ο σχεδιασμός ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1936, με υπεύθυνους τους WH Evers  και Alfred Gassner.

junkers-ju-88-bomber

 

Το πρωτότυπο του Junkers Ju 88Α / Ju 88V12 πέταξε για πρώτη φορά στις 21 Δεκεμβρίου, 1936, με κινητήρες από την Daimler-Benz DB 600A, με απόδοση 1.000 ίππων. Δυστυχώς κατά την δοκιμή το πρωτότυπο συνετρίβη. Ένα χρόνο μετά, τον Σεπτέμβριο του 1937, ολοκληρώθηκε ένα νέο πρωτότυπο στο οποίο χρησιμοποιήθηκαν κινητήρες Junkers Jumo 211, με απόδοση 1.200 ίππων.

Το πρωτότυπο Ju 88 τον Μάρτιο του 1939 θέτει, ορίζει, νέο ρεκόρ μεταφέροντας 2 τόνους σε μία κυκλική διαδρομή 1000 χιλιομέτρων με μέση ωριαία ταχύτητα 320mph/517kph.

Η Junkers Flugzeug und Motorenwerke AG σταμάτησε την παραγωγή το 1945. Η συνολική παραγωγή του Ju88 έφτασε τα 10.774 αεροσκάφη.

 

Το Ju 88 μπορούσε να μεταφέρει την “ιπτάμενη βόμβα” γνωστή σαν Mistel.

junkers ju-88-a-4-bomber-mistel-01

Η ιδέα της μεταφερόμενης βόμβας ξεκίνησε από τον Γερμανό πιλότο Siegfried Holzbauer. Το αρχηγείο δέχτηκε να πραγματοποιήσει την ιδέα αυτή και μάλιστα προγραμμάτιζε να την χρησιμοποιήσει εναντίον της Βρετανικής Ναυτικής Βάσης στο Scapa Flow.

Το πρωτότυπο ολοκληρώθηκε στα μέσα του 1943 και αποτελείτο από ένα Messerschmitt Bf 109 μεταφερόμενο από ένα Ju88.

Το σχέδιο προέβλεπε την ύπαρξη  μονοκινητήριου αεροσκάφους  φορτωμένο με εκρηκτικά (Mistel) το οποίο θα μεταφέρεται από άλλο αεροπλάνο. Μόλις πλησιάζουν στον στόχο θα πραγματοποιείται αποκόλληση από το αεροπλάνο μεταφοράς με σκοπό το Βf 109 (Mistel) να κατευθυνθεί προς τον στόχο.